● Taakverdeling
Vrouwen hebben een ander stemgeluid dan mannen door het verschil in toonhoogte: vrouwen praten met een aanmerkelijk hoger stemgeluid dan mannen. Dat toonhoogteverschil is meetbaar en ook verklaarbaar. Bij volwassen vrouwelijke sprekers ligt de toonhoogte rond de 200 hertz, bij volwassen mannelijke sprekers rond de 100 hertz. Dat is een verschil van één octaaf. Dat verschil is het gevolg van de smallere en kleinere stembanden die vrouwen hebben in vergelijking met mannen. Door hun geringere omvang kunnen de vrouwelijke stembanden sneller trillen en dat levert via de uitgeademde lucht een hoger stemgeluid op.
Als je aan mensen vraagt welke verschillen zij opmerken tussen stem en spraak van vrouwen en mannen, wordt toonhoogte altijd genoemd, maar ook nog een reeks andere kenmerken. Zo vinden veel mensen dat vrouwen verzorgder, verstaanbaarder, emotioneler, sneller en levendiger spreken. Op deze en andere intuïtieve oordelen over sekseverschillen in stem en spraak lijken ook tal van keuzes gebaseerd te zijn voor vrouwen of mannen in bepaalde functies en situaties. Omroepers, op stations en in warenhuizen, zijn bijvoorbeeld meestal vrouwen. In reclameboodschappen voor radio en tv zorgen vrouwenstemmen veelal voor een bepaalde sfeer en trekken mannenstemmen de conclusies.
In Tielens promotieonderzoek is geprobeerd vast te stellen of de vermeende verschillen tussen stem en spraak van vrouwen en mannen ook daadwerkelijk bestaan. Daartoe zijn intuïtieve oordelen van proefpersonen over gesproken zinnen vergeleken met de resultaten van puur akoestische analyses van die zinnen. De voornaamste conclusie was dat stem en (uit)spraak van vrouwen en mannen in werkelijkheid veel minder verschillen dan luisteraars vaak veronderstellen. Dat vrouwen over het algemeen verstaanbaarder zouden spreken, blijkt eenvoudigweg niet zo te zijn. Verstaanbaarheid is een kwestie van goed articuleren, en een goede articulatie is niet een specifiek vrouwelijke kwaliteit.