● Regels en uitzonderingen
Er ligt ook een meer inhoudelijk motief ten grondslag aan het Taalunie-lexiconproject: met behulp van zo'n lexicon kunnen de voorstellen die de spellingcommissie doet, beoordeeld en uitgewerkt worden. Laten we als voorbeeld de spelling nemen van t of th voor /t/ (als de klank bedoeld is, staan er schuine strepen aan weerszijden van de letters). Gewoonlijk wordt de /t/ als t gespeld, de spelling van /t/ als th vinden we in 100 à 200 woorden. Deze woorden vallen in drie groepen uiteen:
• | een zeer kleine groep woorden met een ‘historische spelling’ zoals thans en thuis, met een restant van het voorzetsel te, |
• | een vrij grote groep woorden van Griekse komaf, zoals theorie, neurasthenie, enthousiast, telepathie, |
• | een zeer kleine groep woorden van diverse komaf, zoals thora en thee. |
Met behulp van het te ontwerpen lexicon kan vastgesteld worden om welke woorden het gaat. In het geval van t- of th-spelling is ook zonder een lexicon wel vast te stellen dat de th-spelling de uitzondering
is, maar dat is niet altijd zo eenvoudig. (Neem de klank /z/ tussen klinkers: is z of s hier regelmatig? Voorbeelden: azijn, bazuin, asiel, basalt.) Het is van belang om te weten wat de regelmatige vorm is, zodat een eventuele wijziging de regelmaat niet verstoort. Wanneer eenmaal vastgesteld is dat /t/ gewoonlijk als t geschreven wordt, moet de rest als uitzondering worden vermeld, tenzij voor de uitzonderingen een nieuwe regel kan worden opgesteld. In de loop der eeuwen heeft het Nederlands gebruik er echter nog geen systeem van weten te maken, zoals blijkt uit de volgende woorden:
• | met t: carto-, meter, presbyter, dysenterie, nectar |
• | met th: ortho-, ether, mythe, anesthesie, cantharel, python |
Behoud van de th in bepaalde woorden zal dus met behulp van een lijst uitzonderingen moeten geschieden. Woorden die niet in de lijst staan, krijgen automatisch een t. De computer wordt ingezet als tekstverwerker voor het nieuw te drukken Groene Boekje, maar ook om snel het effect van nieuwe regels te kunnen beoordelen.