Bezwaren
1. Er worden inconsequenties geïntroduceerd: Iraq versus Iraaks; Zuidafrika versus Zuid-Limburg (met koppelteken en hoofdletter); Haïti en Zaïre (met trema) versus Oekraine en Cairo (zonder trema).
2. Van talrijke namen wordt de bestaande fonetische spelling losgelaten, zodat enerzijds het leren van die spelling bemoeilijkt wordt en anderzijds de uitspraak minder goed uit de spelling is af te leiden: Bayrut, Kuwayt, Cameroun, Saudiarabië, Tchad. De ANP-schrijfwijze kan zelfs een verkeerde uitspraak in de hand werken: Malaysia, Moçambique, Muqdisho, Volga.
3. De vele veranderingen zijn, ongeacht hun aard, nadelig voor de taalgebruiker. De verwarring neemt toe, en daarmee de kans op het maken van spelfouten.
4. De ANP-schrijfwijze gaat veelal lijnrecht in tegen de spelling-gewoonten en -ontwikkeling van het Nederlands. De algemene tendens in de spelling van vreemde woorden is vereenvoudiging en fonetisering: rhythme werd ritme, pyramide werd piramide, boutique werd boetiek, cigaar werd sigaar. Dat deze trend doorgaat, is te zien aan onofficiële spellingen als buro, kwis en sjiek. Het tegenovergestelde gebeurt nu in de ANP-spelling: Baghdad, Budapest, Cameroun, Qatar, Tokyo, Uganda. Door deze reactionaire gedragslijn, alsook door de massale afwijzing van ingeburgerde, goed bruikbare exoniemen en vernederlandsingen (Atjeh, Filippijnen, Honoloeloe, Manilla, Mekka, Soedan, Wolga, enz.) geeft ons nationale persbureau blijk van een ergerlijke onderschatting en minachting van onze taal. Daartegen willen wij als taalgebruikers die het Nederlands beschouwen als een eersterangs communicatiemiddel met een eigen identiteit, krachtig protesteren.