[Vervolg Boekbespreking]
de inhoudsstructuur van de tekst af te leiden en de hoofdzaken worden gedefinieerd door hun plaats in de top van die inhoudsstructuur.
Gelukkig zijn Drops theoretische beschouwingen ook op zichzelf interessant. En passant worden allerlei belangrijke kwesties uit de tekstwetenschap behandeld. Drop doet dit doordat hij ze in zijn eigen betoog ‘meeneemt’ op een natuurlijke en in elk geval niet-hoogdravende manier. Ook de ideaalmodellen die worden gevormd door de verschillende stofschema's, worden zonder veel poespas geïntroduceerd.
Verfrissend is de nuchtere kijk op de waarde van het analyseresultaat: ‘In het analyseresultaat legt de analist zijn eigen begrip vast, en maakt het tevens beoordeelbaar voor anderen.’ Een realistische relativering die nergens tot goedkope scepsis leidt: ‘de analyserende lezer moet er voortdurend rekening mee houden dat de betrekkelijke regelmaat waarop hij anticipeert, in de aangetroffen werkelijkheid is doorbroken. Die doorbrekingen maken het hanteren van anticipaties allerminst zinloos.’
Instrumentele tekstanalyse is, kortom, een belangwekkend boek. De vakgenoten zullen niet nalaten er hun op- en aanmerkingen bij te maken. Het zou echter zonde zijn als niet-vakgenoten zich deze prikkelende leesstof lieten ontgaan. Zij zullen er veel in herkennen en worden van begin tot eind in staat gesteld met de schrijver mee te denken.
Auteursrechtelijk beschermd