Reactie
Schreven
C. van den Hil - student Nederlands, Amsterdam
In ‘Onbegrijpelijke fouten; woordblindheid, méér dan een leeshandicap’ (‘Onze Taal’ september 1983) zag ik tot mijn verbazing dat de voor dyslectici bewerkte tekst was gezet uit een lettertype zonder contrast en zonder schreven (dwarsstreepjes waarmee de meeste rechte en enkele ronde lijnen van de letters worden beëindigd). In Tekstwijzer tweede druk, 1983 van K.F. Treebus wordt juist aangeraden ‘bij het leesonderwijs aan dyslectische kinderen zodanige lettertypen [te] gebruiken, dat verwarring door omdraaien, spiegelen of roteren van letters uitgesloten wordt. Deze kans is het kleinste bij letters met schreven. Schreven versterken trouwens het woordbeeld.’
Treebus concludeert dat schreefloze lettertypen minder geschikt zijn voor mensen met leesproblemen.