Onze Taal. Jaargang 52

Reacties

Onze Taal biedt aan elke lezer ruime mogelijkheid tot reageren. Bedenk wel dat uw reactie meestal pas geplaatst kan worden twee maanden na het nummer waarop u reageert. Formuleer daarom uw bijdrage zodanig dat de lezer niet verplicht wordt een vorig nummer erbij te halen. Wanneer uw reactie naar het oordeel van de redactie te veel ruimte in beslag neemt, krijgt u een verzoek uw bijdrage te bekorten. U kunt desgewenst een lijst met redactie-aanwijzingen opvragen. Adres: postbus 140, 2678 ZJ De Lier, telefoon 01745-7070.

Linker buurman - linkerhand

In ‘Onze Taal’ van januari (p. 6) werd gevraagd waarom het ‘linker buurman’ en ‘linkerkant’ is. Ik meen hiervoor een verklaring te hebben.

‘Linkerkant’, ‘linkerzijde’, ‘linkeroever’ enz. is per definitie voor dìe zijde bestemd (uw linkerhand, -oever enz. past rechts niet). Uw ‘linker buurman’ kán ook uw ‘rechter buurman’ worden: hij is niet onverbrekelijk, niet per definitie uw linker buurman (het is een ‘moment’-opname - hoe lang dit overigens ook kan duren -); hij past ook rechts.

Wellicht kunt u met deze redenatie instemmen.

R.J. Jager

Groningen

Naamvalsfouten

In het februari/maart-nummer vestigt de heer Jongkees uit Amsterdam de aandacht op een tweetal naamvalsfouten, te weten: 1 de aanwezigen worden verzocht naar binnen te gaan 2 ik belde aan en werd open gedaan Met het signaleren van de laatste afwijking kan ik mij geheel verenigen. Dit is niet het geval met zijn conclusie over de eerste zin. De bekende neerlandicus dr. F.C. Dominicus schreef hierover al het volgende:

‘Moet men zeggen “de bezoekers wordt verzocht op te staan” of “de bezoekers worden verzocht op te staan”?’

Logisch redenerend zou men tot de slotsom komen dat het moet zijn: ‘De bezoekers wordt verzocht...’, immers men verzoekt iets aan iemand. Maar het is gewoon te zeggen: ‘De bezoekers worden verzocht...’, zodat we hier met de oude Romeinen zouden kunnen zeggen: ‘Het gebruik is een dwingeland’. Zo sterk is dit hier het geval dat de zin met het enkelvoudige werkwoord in onze tegenwoordige taal iets stijfs heeft gekregen, iets wat men nog wel hier en daar als opschrift kan vinden, maar wat men niet meer zegt.

J. v.d. Spek

Zoetermeer