Onze Taal. Jaargang 51

Glazen muiltjes
(Slot)

In de polemiek over het schoeisel van Assepoester klinkt toch een zeker ongeloof door over het bestaan van glazen muiltjes. Welnu, ze bestaan echt. Ze werden aan het begin van onze jaartelling aan een overledene mee in het graf gegeven. Want wat was het geval? Na de dood dient men de Styx over te steken en dat kan natuurlijk niet op laarzen of gewone schoenen.

Vandaar de glazen muiltjes.

In Keulen, waar iedereen die een uurtje in zijn achtertuin spit, wel iets vindt, zijn ze enkele jaren geleden volkomen gaaf te voorschijn gekomen. Gevonden in de Severinstrasse, 24 cm lang. Ze komen uit de Keulse ‘Schlangenfaden-Werkstatt’ en zijn gemaakt in de 2e helft van de 3e eeuw n.C. Het zijn wonderschone schoentjes, geblazen in de vorm van een fles en daarna bijgesneden. Ze zijn te zien in het Römisch-Germanisches Museum in Keulen.

Mart Janssonius, letterkundige, Hilversum

Hemelsvaartdag

Waar gaan we heen als zelfs de pers de, taalgevoelig bezien, bedenkelijke weg opgaat van het ‘schrijf zoals je spreekt...’?

Zo las ik in Trouw van 14 juni jl. bijvoorbeeld ‘Hemelsvaartdag’, zoals sommige slordige mensen tegenwoordig eruit plegen te flappen, in plaats van Hemelvaartsdag.

Ooit van ‘hellesvaart’ (zeker per ‘hellespont’?), scheepsvaart, bedesvaart, ruimtesvaart enz. gehoord? Het heeft bovendien ook niets met Dedemsvaart te maken, waar het trouwens ook niet op rijmt...

Dreigen wij niet ijlings af te glijden naar ook een uitdrukking als: eensgezinswoningen? Deze verminking zal naar ik hoop ook nooit eensgezind worden gebezigd, zolang er nog echte taalliefhebbers onder ons zijn.

J. de Jong Den Haag