Aischylos?
Het wordt steeds gebruikelijker de naam van een der grootste tragediedichters van alle tijden te schrijven als Aischylos. Op de affiches van de door Erik Vos geregisseerde Oresteia prijkte de naam aldus geschreven in grote letters, en tot mijn verbazing zie ik dat ook mijn collega's classici de naam op deze wijze gaan schrijven.
Er zijn drie bezwaren tegen deze spelling.
1. De traditionele schrijfwijze is ‘Aeschylus’. Met de 80-ers ontstond de neiging het vieze Latijnse vernis van al die onbeschrijfelijk schone Griekse namen af te krabben en ze aldus in hun oorsprònkelijke klankpracht ten gehore te brengen. Kees Stip dreef daar al de spot mee in zijn ‘Vijf variaties op een misverstand’ waar hij die neiging bij Jan Prins parodieert met de verzen:
‘Het sterfelijk lijf werd door de hemelgoden tot woonplaats van de onsterfelijke ziel geboden, gelijk reeds Plaatoon ons in zijn Timaaios leert.’
En Kees Stip heeft gelijk met zijn spot. Wij gaan toch ook niet ‘Parie’ schrijven in plaats van Parijs omdat de Fransen ‘Parie’ zeggen?
2. Maar goed, als men dan met alle geweld zo extra aesthetisch wil zijn moet men in het Nederlands