De es-zet
Naar aanleiding van het artikel ‘Buitenlandse Klachtenboeken’ (dec. 1975) een buitenlandse klacht. Wat mij opviel, is de onjuiste spelling van de ‘scherpe s’ in de aldaar opgenomen Duitse teksten. Ik meen te mogen verwachten dat als in Uw artikel vreemde talen geciteerd worden, deze een goede spelling hebben.
| 1- | Volgens de geldende regels van spelling wordt de ‘scherpe s’ geschreven als een dubbele s (ss) en niet ‘sz’ (als de letter ‘ß’ niet ter beschikking staat). |
| 2- | De letter ‘ß’ is een dubbele s, nl. een combinatie van de ‘lange s’ en de ‘korte s’ (s). |
| 3- | De bekende, volgens de geldende regels echter verkeerde benaming ‘es-zet’ voor deze letter is afkomstig uit de Duitse of Gotische of fraktuurschrift waar inderdaad de combinatie ‘lange s - z’ gedrukt wordt. De fraktuur is echter niet meer representatief voor de geldende spelling. |
| 4- | In de jaren twintig en dertig heeft men bij Latijnse hoofdletters inderdaad naast de spelling ‘ss’ ook de spelling ‘sz’ toegelaten, een betreurenswaardige afdwaling die inmiddels echter achterhaald is. |
| 5- | Zwitserland heeft de letter ‘ß’ officieel uitgebannen en schrijft consequent ‘ss’. Van Oostenrijk is mij bekend dat op scholen in Tirol het gebruik van ‘ss’ voorgeschreven is. |
Weledelgeleerde heren, U bent vast wel uitmuntende neerlandici, maar weest a.u.b. ook ‘zeitgemäss’ in Uw Duitse citaten. Dit is de wens van iemand met ietwat belangstelling voor de image die aan ‘Unserer Sprache’ in het buitenland kleeft.
Dipl.-Ing. F.W. Koch, Langenfeld, BRD
Auteursrechtelijk beschermd