Barrebiesjes
Over de uitdrukking naar de barrebiesjes gaan het volgende: Demerara was vroeger een deel van ons Suriname; het is in het begin van de 19de eeuw door de Engelsen ingepikt! Rondom Demerara hadden de Nederlanders aanzienlijke plantages o.a. de grootouders van onze moeder. Deze hadden nederlandse namen zoals ‘de Toevlucht’ enz. die ze tot op heden behouden hebben en die de Engelsen aldaar nog gebruiken. Er was in het grote moerasgebied bij de kust een stadje Barrebies, ik meen een haven, waar ondanks de slechte gezondheidsvoorwaarden, de nederlanders zich vestigden. Er is daar een kerkje met een heel oud kerkhof vol grafstenen met nederlandse namen. Eén grafsteen is van een man die daar zijn twee vrouwen + 12 kinderen ter aarde bracht en op de steen een verwensing aan de hemelse beschikking plaatste. Het zich vestigen of gaan naar Barrebies betekende zich het risico v.d. dood op de hals halen vandaar ‘hij gaat naar de Barrebiezen’.
In mijn jeugd werd dit gezegde in mijn familie ( ± 1925-1930) algemeen gebezigd, het behoorde tot de spreektaal.
L. Vreede-Artz, Den Haag
(Red. Uit Endt: Bargoens woordenboek, blz. 8: barrebiesjes komt van ‘Berbice, naam van rivier en omliggende streek in Brits Guyana, bekend om zijn moordend klimaat.’)
Auteursrechtelijk beschermd