Onze Taal. Jaargang 42

De tussen-s

Uit het artikel van de heer C.A.Z, in ‘Onze Taal’ van mei 1972 blijkt maar al te duidelijk hoe moeilijk het is een consequente regel te vinden voor het gebruik van de tussen-s.

Als we de samenstellingen van woorden beschouwen met ‘personeel’ als eerste lid, dan zien we dat grote en kleine woordenboeken zoals Van Dale en Koenen Endepols, elkaar hier en daar tegenspreken en in dit opzicht schijnen de neerlandici ons min of meer in de steek te laten.

[p. 38]

Zo gebeurt het dan ook dat er mensen zijn die eigen theorieën zijn gaan opstellen, die bij nadere beschouwing helemaal niet blijken te kloppen.

In een groot bedrijf in het Zuiden van het land is men er toe overgegaan de ‘knoop maar door te hakken’ en blijkt men besloten te hebben de tussen-s bij samenstellingen met ‘personeel’ als eerste lid overal weg te laten (een besluit dat door nog geen enkele andere instantie of bedrijf is overgenomen, ook niet door de overheid). Als motief geldt hier: waar men geen s hoort, wordt hij niet uitgesproken en wij spreken hem niet uit. Zelfs het woord personeel(s)leden blijkt hieronder te vallen, een woord waarvan ik persoonlijk de neiging heb me erin te verslikken als ik het zonder s moet uitspreken.

Volgens een binnen dat bedrijf verschenen publikatie ‘Het Juiste Woord’ wordt overeenkomstig een advies van de toenmalige taaldeskundige adviseur de heer Buiskool, in alle samenstellingen met ‘personeel’ als eerste lid de tussen-s aanbevolen.

Zo ziet men hoe moeilijk het leven soms kan zijn van diegenen die zich met schriftelijke communicatie in een bedrijf bezighouden.

C.J.M. van der Weijden, Eindhoven