Schrijfwijze en taalzuivering
Er zijn veel argumenten gebruikt voor het handhaven van de oorspronkelijke spelling in vreemde woorden. Een daarvan is bepaald onaanvaardbaar: het zou het gebruiken van die woorden bemoeilijken en daardoor de inheemse ekwivalenten steunen in de strijd om het bestaan.
Bewijzen zijn nooit aangevoerd en het tegendeel is waarschijnlijker. De exotische schrijfwijzen van jus, freewheel, cadeau, douche hebben de overwinning niet kunnen bezorgen aan vleesnat, vrijloop, geschenk of stortbad. Kiektoestel is vergeten voor het Latijnse camera. Zou boeken inplaats van bespreken géén ingang hebben gevonden als men booken had gespeld? Spellingen als fotui, portefuie, trem, tenk, oto waren niet nodig om de aldus uitgesproken woorden ingang te doen vinden - men kan zelfs verzuchten: waren die woorden maar van meet af aan op z'n Nederlands geschreven, dan hadden we nu niet gezeten met twee soorten uitspraak en de ‘diskriminerende’ gevolgen daarvan!
(Afgezien van de spelling, ook de moeilijke uitspraak van vreemde woorden helpt de Nederlandse niet. Drogen wordt versmaad voor drugs, krijgsman voor militair, kassierster voor caissière.)
Pourtraict en niet portret te schrijven, zou beeltenis tot een alledaags woord hebben gemaakt? Wie die het gelooft! Vraag in Den Haag naar de Strandweg: pas met behulp van stratenlijst en plattegrond zal men erachter komen dat u de boulevard bedoelt.
Konkluzie: het niet vernederlandsen van de schrijfwijze van vreemde woorden weert ze niet aan de taalgrens.
C.A.Z.
Auteursrechtelijk beschermd