Onze Taal. Jaargang 42

U en jij

Natuurlijk zou onze taal verarmen als we algemeen op jij en jou zouden overgaan in plaats van afwisselend U en jij/jou.

Maar de tussenmenselijke communicatie zal er naar mijn overtuiging mee gediend zijn; en de verschuiving van elitair naar egalitair is gaande.

We doen ook nogal dubbelzinnig met het onderscheid tussen jij en U.

We hanteren het zowel om de graag van vertrouwelijkheid aan te geven alsook niveau, status, positie, macht, overwicht. En bij dat laatste gebruik wordt er heftig gediscrimineerd, zo zijn we wel, dat is onontkoombaar. Wie even eerlijk nadenkt moet het een onmogelijke pre-

[p. 31]

tentie achten alle mensen te kunnen indelen in tweeën: zij die met jij en zij die met U worden aangesproken. Moèten er zo geen onbillijkheden ontstaan op de grens? Natuurlijk helpt wederkerigheid een heel stuk.

Maar waar bestaat consequente wederkerigheid? En dan nog: wie voorkomt de frustraties en de discriminaties bij het grensverkeer tussen de kringetjes waarbinnen en van waaruit al of niet getutoyeerd wordt?

Natuurlijk verliezen we een nuance bij het veldwinnende gejij en gejou.

Dat verliezen we ook als adellijke titels en klassebevoorrechting verdwijnen. Er zal ook het nodige verzet zijn zoals tegen alle emancipatie en egaliteitsstreven. Maar, of we willen of niet, of we wat aan privacy en aan distinctiemogelijkheid verliezen of niet: U is aan de verliezende hand, jij wint terrein.

Dies Heitmeijer, Baarn