Onze Taal. Jaargang 42

Drugs zijn drogen

Der gaat geen dag voorbij of je hoort iemand proberen, het Engelse woord drugs uit te spreken. Dat lukt zelden. Het woordje bevat vier klanken die ons moeite kosten. De Engelse en de Amerikaanse r vóór een klinker verschillen onderling en van alle Nederlandse r's. De laatste drie klanken kennen we wel, maar niet zoals ze in drugs voorkomen. De u, die meer op een a lijkt, wordt in het Nederlands nooit door een medeklinker gevolgd, maar steeds door een soort eu, b.v. in uit en thuis. De g spreken wij in dikbuik en bakbeest vóór de b, velen gebruiken hem ook in exact (het woord dat hard bezig is, de plaats in te nemen van precies). Maar gevolgd door een z op het eind van een woord, nee dat zou jaren oefening kosten.

En we hebben het woord drugs helemaal niet nodig. Het is nota bene de verbastering (via het Franse drogue) van een Nederlands of bijna-Nederlands (Nederduits) woord: drogen, d.w.z. gedroogde geneeskruiden, waar een dro-

[p. 6]

gist in handelde. Laten we dit in eer herstellen.

Het enkelvoud droge zou niet sterk staan: het doet vreemd aan, het is voor de meesten niet hoorbaar te onderscheiden van het meervoud, en bovendien zou er weinig behoefte aan zijn. In de eeuwen waarin het meervoud drogen heel gewoon was, werd het enkelvoud zelden gebruikt (dat leert ons het W.N.T.). In samenstellingen is drogen goed bruikbaar: drogenhandel, drogenmisbruik, drogensmokkelarij. Het gaat best en doordat het Nederlands is, kun je het allemaal goed uitspreken.

(Aantekening voor de geleerden: bij Hooft en, misschien in aansluiting bij hem, bij Oudaan komt drog voor, meervoud droggen. Nabootsing van het Franse woord? Of volksetymologisch verband met het andere drog, van driegen? Dit laatste lijkt niet waarschijnlijk, daar men in die tijd bij drogen niet zozeer aan psychedelische als wel aan geneeskrachtige farmake dacht.).

C.A.Z.