Naamvallen?
In zijn artikel in het nummer van maart/april 1972 ziet Dr. Kleymans voorbij aan het feit, dat de eerste eis, die aan lessen in Nederlandse grammatica gesteld moet worden, is, dat ze de grammatica van het Nederlands juist beschrijven. Een taal heeft slecht die verbuigingskategorieën, die tenminste bij sommige woorden tot vormverschillen aanleiding geven. In het Nederlands verschillen, afgezien van de staande uitdrukkingen, nominatief, datief en accusatief voor geen enkel substantief van vorm. Nu, dan heeft het Nederlands voor substantieven eenvoudig geen nominatief, datief en accusatief; grammatica-onderwijs, dat de kinderen leert in het Nederlands bij substantieven nominatief, datief en accusatief te onderscheiden, is regelrecht onjuist. Ook ik heb op de lagere school geleerd de naamvallen van substantieven aan te wijzen en ben er pas veel later door vrij uitgebreide taalkundige studie achter gekomen, dat die naamvallen in het Nederlands eenvoudig niet bestaan. Moeten andere mensen dan levenslang met die onzin in hun hoofd blijven rondlopen?
Als voordeel voor het leren onderscheiden van naamvallen in het Nederlands voert Dr. Kleymans aan, dat het het leren van vreemde talen vergemakkelijkt. Als men dat argument accepteert, is het hek van de dam, want wat zijn er niet al een verbuigingskategorieën, die in sommige andere talen wel bestaan maar in het Nederlands niet. Dan kan men evengoed verzinnen, dat bepalingen met ‘met’ en ‘door’ in de ablatief staan, ter voorbereiding van een latere studie van Latijn, of de kinderen perfectieve en imperfectieve werkwoordsaspecten leren onderscheiden ter voorbereiding van een latere eventuele studie van het Russisch. Laat wie Duits leert, leren wat een datief en een accusatief zijn, wie Latijn leert, leren wat een ablatief is en wie Russisch leert, leren wat perfectieve en imperfectieve werkwoordsaspecten zijn, maar wie Nederlandse grammatica leert, alleen de in het Nederlands voorkomende verbuigingskategorieën leren. De voorbereiding op het leren van vreemde talen mag nooit een voorwendsel zijn om de kinderen een onjuiste beschrijving van de Nederlandse grammatica bij te brengen.
Dr. W.A. Verloren van Themaat