Nieuw woord?
De heer D. van der Kellen, ing. schrijft in Academia 18 sept. 1970 de hieronderstaande beschouwing.
Naar aanleiding van de in het nummer van 21 augustus jl. verschenen aankondiging betreffende een nationaal suicide-onderzoek zou ik graag de aandacht willen vestigen op het volgende.
In bovenbedoeld bericht wordt herhaaldelijk gesproken van ‘zelfmoord’ en ‘zelfmoord plegen’. Deze termen houden echter een ongunstig waardeoordeel in en kunnen daarom beter vermeden worden. Ik herinner er in dit verband aan dat zélfs in de diverse oorlogen de deelnemers over het algemeen niet worden ‘vermoord’, maar ‘gedood’ of, nog eufemistischer, ze ‘sneuvelen’. Ook treden er, zo wil 't spraakgebruik althans, in een oorlog geen ‘sluipmoordenaars’ op, maar ‘sluipschutter’.
Hoeveel te minder reden hebben wij dan nog de woorden ‘moord’ en ‘plegen’ te gebruiken in gevallen waarin iemand meent zijn leven vrijwillig te moeten beeindigen. Men heeft deze om een suicide aan te duiden. Zelfs als men om termen echt niet nodig stylistische redenen herhaling van eenzelfde uitdrukking wenst te vermijden behoeft men nóg niet te spreken over ‘plegen’ of ‘moord’. De termen ‘zich van het leven beroven’, zich het leven benemen’ ‘zelfdoding’ etc. zijn er ook nog!
In dit verband lijkt het mij nog belangrijk te vermelden dat de psychiater dr. R.C. Hoekstra in zijn recent verschenen proefschrift, dat de titel ‘Seksuele doding’ draagt, het woord ‘lustmoord’ vermijdt omdat, zoals hij het stelt, ‘dit woord een morele veroordeling inhoudt’.
Voorts schrijft dr. ir. F.P.A. Telligen in zijn boek ‘Samenleven in een technische tijd’: ‘Ook ons taalgebruik zou moeten veranderen. De term zelfmoord voor alle gevallen, waarin iemand zichzelf van het leven berooft, moet worden vervangen.
Hier zij nog aan toegevoegd, dat het bovenstaande, mutatis mutandis, uiteraard ook geldt voor abortus ‘plegen’.
Auteursrechtelijk beschermd