Onze Taal. Jaargang 34

Taal in vakbladen

Als journalist, als vakbladredacteur en als voorzitter van de sectie Tijdschriftredacteuren van de Federatie van Nederlandse Journalisten voel ik mij op mijn tenen getrapt door het artikel ‘De Taal in het Vakblad’ van de hand van de voorzitter van de groep Vaktijdschriften van de NOTU, dat u zonder commentaar hebt overgenomen uit het maartnummer van het maandblad Het Nederlandse Tijdschriftwezen. Deze schrijver doet het voorkomen dat er over het algemeen bar slecht Nederlands geschreven wordt in de Nederlandse vakbladen. Daar moet ik tegen op komen. Er zijn bar slechte en er zijn ook heel goede. De heer H. zegt dat de vakbladen ‘dikwijls niet beschikken over beroepsschrijvers die geacht mogen worden op de hoogte te zijn van de beginselen der communicatieleer.’ Maar waarom beschikken zij daar dikwijls niet over? Omdat sommige uitgevers weigeren in te zien dat ook vakbladen geredigeerd behoren te worden door beroepsjournalisten. Gelukkig neemt hun aantal geleidelijk af;

[p. 54]

reeds hebben verscheidene uitgevers van vakbladen uitgebreide staven van beroepsjournalisten in dienst. Wie de moeite neemt een vergelijking te trekken tussen vakbladen waaraan wel en waaraan geen beroepsjournalisten verbonden zijn, ziet de enorme verschillen terstond. Het lijkt wel alsof de heer H. helemaal niet weet dat er beroepsjournalisten werkzaam zijn op het gebied van de vakjournalistiek. Dat verbaast mij in hoge mate.

G.W.