Onze Taal. Jaargang 34

Jij en jou II

Sinds op ons kantoor de ‘u’-vorm is afgeschaft en vervangen door de gemeenzame omgangstaal, is er veel veranderd.

Stonden wij aanvankelijk sceptisch, zo niet afwijzend tegenover deze nieuwe maatregel wegens onze eerbied voor traditie en voorts uit overwegingen van praktische aard, thans, na een paar jaren ondervinding, zijn wij van die tegenzin genezen, zelfs groot voorstander geworden. Wij jij-en en jou-en tegen elkaar dat het een lieve lust is. Wij staan met de tweede persoon enkelvoud op en gaan met ‘jou’ naar bed, zo te zeggen. Iedereen bij ons zegt tegen iedereen je en jij. De hogeren tot de lageren en omgekeerd, waarbij het opvalt hoe snel en met welk gemak de lageren zich hebben weten om te schakelen. Daaraan is het mede te danken, dat er thans zo'n vlotte stemming op het kantoor heerst. Soms moeten wij ons realiseren werkelijk in dienstbetrekking te zijn, zo prettig is het onder elkaar geworden. Ook heeft men veel meer voor elkander over dan vroeger, gezien het wederzijds dienstbetoon. Bij slecht en donker weer begeleiden de heren de dames naar huis en bij goed weer ook.

Men draagt elkanders lasten, figuurlijk en letterlijk. Dat zulk een saamhorigheid de verstandhouding ten goede komt, behoeft wel geen betoog en dit is onmiskenbaar een der grootste voordelen, die de nieuwe mode heeft gebracht. Als wij al eens bij de ‘baas’ worden geroepen, gaan wij thans zonder kloppen naar binnen, nemen ongevraagd plaats en steken zonder meer een sigaar of sigaret op, als wij daar lust toe hebben. Is de ‘baas’ soms ontstemd over een of ander

[p. 32]

op zakelijk gebied, dat niet juist is behandeld, dan kloppen wij hem eens gemoedelijk op de schouder en zeggen eenvoudig, dat hij er maar niet zoveel drukte over moet maken, waarmee de zaak is afgedaan. Als één onze vrouwelijke medewerkers zonder geldige reden te laat komt, knijpen wij haar berispend in de wang en vragen naar de oorzaak. Wanneer zij ons dan trouwhartig van onder haar opgeplakte oogwimpers aanziet, welaan, dan strelen wij ter geruststelling heur haar en zijn niet vertoornd meer. Wij bereiken daarmede beter resultaat dan met afkeurende woorden, want als het voorkomt - en het komt inderdaad voor - wordt ook tegen overwerk niet opgezien. Soms zijn wij zó door onze arbeid in beslag genomen, dat wij niet eens bemerkt hebben, dat de anderen al lang zijn vertrokken. Een dergelijke arbeidslust was vroeger schier ondenkbaar, kwam althans veel minder voor.

Neen, wij zouden die oude toestand van duffe vormelijkheid en erkenning der anciënniteit niet meer terugwensen, zelfs in strijd met de belangen van het bedrijf achten. Het ware te wensen, dat de vrije, ongedwongen omgang tussen personeel en leiding algemeen ingang vond. Hier liggen nog grote gebieden braak bij de ambtelijke instanties, de politie, het leger, om er maar enkele te noemen. Het moet zó worden, dat de recruut vrijuit tot de generaal mag zeggen, dat hij - de generaal - als een zak zout op zijn paard zit.

Voor ons geen leven meer zonder vrijheid, gelijkheid en broederschap, met het accent op gelijkheid.

Van B.