Geologie van de maan
Men wijst ons op de vreemde combinatie geologie van de maan. Geologie, afgeleid van het Griekse woord ge = aarde, betekent ‘aardkunde’ en zou dus niet passen bij een object dat niet de aarde is. Formeel is dit bezwaar juist, maar de taal laat ons genoeg vrijheid, temeer daar in dit geval van kans op verwarring geen sprake kan zijn. Een ‘kerkhof’ behoeft toch ook niet meer een ‘hof bij de kerk’ te zijn, maar mag gebruikt worden voor iedere begraafplaats. Namen ontstaan op grond van gelijkenis; de woorden handhaven zich, terwijl de zaken veranderen. Woorden als selenologie (geologie van de maan) en areologie of marsologie (geologie van Mars) lijken ons onpraktisch en gekunsteld. Hetzelfde geldt voor de combinatie met -grafie: selenografie en areografie kunnen beter zijn: geografie van de maan, geografie van Mars.
De ruimteterminologie is wel wat minder opwindend dan de ruimtevaart zelve, maar zij is toch de moeite waard om op z'n minst bekeken te worden. Laten we er blij om zijn dat het woord ruimte indertijd ‘vanzelf’ in de ruimteterminologie is gekomen, want dankzij dit woord kunnen we samenstellingen maken. Van Dale kent al: ruimtepak, ruimteraket, ruimtestation, ruimtevaart. De terminologie is grotendeels Amerikaans of Grieks-Latijns. Er zijn voorvoegsels als aëro- (al bekend in o.a. aërostatica, aërodynamica): aërobiologie, aëronomie; astro- in astronaut, astrodynamica. De beroemde woordjes cis (aan deze kant van) en trans (aan