Nieuwenhuijsen
(V.H.) Mijn vriend heet Nieuwenhuijsen. Hij wil dat men zijn naam ook uitspreekt met die s, dus niet -huizen, maar -huisen. Ik vind geen argument, sterk genoeg, om hem daarvan af te brengen.
(Red.) Het lijdt geen twijfel dat de ‘s’ tussen de ‘ui’ en de ‘e’ zacht moet worden uitgesproken. Huis - huizen laat dat zelfs in de spelling zien.
Namen als Nieuwenhuijsen zijn ouderwetse spellingbeelden. Wie hier een ‘s’ uitspreekt, begaat de zonde van de spellinguitspraak. Toen de naam van Nieuwenhuijsen werd gespeld, bestond er nog geen spellingseenheid. Zonder twijfel sprak men ook toen een z uit! Waarschijnlijk sprak men toen ook een uu...
Nee, zo komen we op een zeer gevaarlijk pad. We moeten ons bij de eigennamen houden aan de normale uitspraak en niet kijken naar de achttiende-eeuwse, niet-genormaliseerde spelling. We moeten u toegeven dat het te dezer zake moeilijk is iemand te overreden. Men staart zich dood op de spelling en vergeet dat men met die (nu verkeerde) spelling een andere klank bedoelde. Er steekt vaak een stukje oeroud bijgeloof in de behandeling van eigennamen. Wie de naam van een ander aantast, tast zijn persoon aan! (Als je over de duivel spreekt...). Stel u voor dat De Quay als de Kwaai zou worden gespeld! Voor namen en plaatsen geldt dit ook min of meer. Van Acquoy kan men nog veronderstellen dat het in de Pyreneeën ligt. Akkooi ziet er ontdaan uit. Iemand die de familienaam Van Acquoy heeft, zal toch niet eisen dat men deze als akkwa uitspreekt!
Auteursrechtelijk beschermd