Pleidooi voor om
(Dr. P.C.P.) Onze Taal heeft inzake om in het oktobernummer een verlossend woord gesproken. Iedere deskundige en iedere goedwillende leek zal daar heel blij om zijn. De ouderwetse, 19e-eeuwse om-regel was inderdaad plagerij. Meer nog: hij hinderde de goede taalbeheersing, want duizenden mensen van goede wil menen oprecht dat hun stijl volmaakt is als ze zulke regels als die van om maar precies volgen.
Ik begrijp heel goed dat veel lezers uiterst verbaasd zullen zijn over uw moedige uitspraak. Misschien zal er hier en daar zelfs een pijnlijk misverstand ontstaan. Het is bijzonder onplezierig als je je leven lang ingespannen hebt om je aan een bepaalde regel te houden, en iemand vertelt je dan dat die moeite voor niets geweest is.
Maar een wetenschap moet de moed hebben om vergissingen te bekennen. De natuurkunde noemde eeuwen geleden bepaalde deeltjes atomen, d.w.z. ‘onsplijtbaar’; achteraf bleek dat een vergissing want atomen zijn wel splijtbaar. Zo heeft ook de 19e-eeuwse taalkunde zich op enkele punten vergist; de om-regel is één zo'n geval. Door het eerlijk te erkennen saneren we onze geschreven taal en raken we wetenschappelijk weer bij.
Redacteur en lezers van Onze Taal zijn één in hun grote liefde voor het Nederlands. Ik ben er zeker van dat die liefde ook die lezers zal inspireren die zich door het pleidooi van de redactie misschien ietwat pijnlijk getroffen gevoeld hebben.
Auteursrechtelijk beschermd