Dat is geen stijl!
In zeker blad schrijft een bouwtechnicus een heel lang stuk, dat ons alle hierna volgende citaten verschaft: ‘Wij kenden vroeger het haardvuur, het centrum van het woongedeelte, het symbool van de gezinsband. Dit is nu veel minder sterk’.
Wat is nu veel minder sterk? Dat kennen. Maar kunt u sterk kennen? Het wordt al wat beter, als het woordje ‘sterk’ wordt geschrapt of door omwerking van de gehele zin. Dus: even nadenken, dan pas schrijven.
‘Bij het bouwen van nieuwe woningen heeft de Overheid er naar gestreefd, en zij doet dit nu nog, dat men de gehele woning gebruikte, zij trachtte dit te bereiken, door de keukens zo klein te projecteren, dat men genoodzaakt was de woonkamer te gebruiken’.
De overheid projecteert dus de keukens, in plaats van voorschriften of wenken of bouwverordeningen vast te stellen. En ze heeft alleen maar getracht het doel, waarnaar zij streefde (en nog streeft!) te bereiken. Verder bestaat de zin uit twee geheel zelfstandige gedeelten, die nochtans niet door een punt of desnoods een kommapunt zijn gescheiden. De taaltechnicus noemt dit wel eens, niet-oneigenaardig, de hijgstijl. Verder is het beter, de tegenwoordige tijd te gebruiken voor de werkwoordsvorm van trachten: waarschijnlijk tracht de overheid nog steeds dat doel te bereiken. Gaat u nu zelf eens het volgende citaat te lijf!
‘De woning van nu moet aan bepaalde economische eisen voldoen. Er moet echter naar gestreefd worden, en dit is mogelijk, een evenwicht te zoeken om toch aan bepaalde eisen te voldoen. Wanneer een woning zo gemaakt wordt, dan kunnen wij zeggen dat zij een geestelijke en hygiënische functie heeft. Tengevolge van de constructieve ontwikkeling heeft de woning zich geleidelijk aan ontwikkeld, b.v. watervoorziening, sanitair, enz.’.
Ir. C.v.M.
Auteursrechtelijk beschermd