Onze Taal. Jaargang 26

Boeken

Het is ons onmogelijk een antwoord te geven op de vraag die ons meermalen gesteld wordt: wat is het beste woordenboek dat U mij kunt aanraden? Smaken verschillen, men is aan een bepaald boek gewend. De nog niet en nooit volgroeide grootvader is het grote Woordenboek der Nederlandsche Taal, een respect afdwingend werk van nu al meer dan twintig dikke delen met duizenden kolommen waarin onze steeds groter en kleiner wordende woordenvoorraad is geïnventariseerd. De opvatting dat dit werk alleen maar thuis hoort in de studeerkamer van taalgeleerden, vinden wij onjuist. Waarom zouden grote bedrijven en instellingen deze uitgave niet kunnen gebruiken? Een goed televisietoestel kost meer! De drie zonen van het WNT zijn Van Dale, Koenen, Kramer, alle drie sinds kort in de nieuwe spelling, handig in het gebruik. Kleinkinderen zijn de zakwoordenboekjes, uitgetrokken uit de genoemde drie. Tussen zoon en kleinzoon in staan het reeds vroeger besproken Prisma-woordenboek en sedert vorig jaar ook een uitstekend werkje van J.A. Meyers: Duwaer's Nederlands Woordenboek.

Huysman-Griep, L.N.: Spreken in het openbaar. Uitg. Van Tuyl. Zaltbommel-Antwerpen.

Aan het belangrijke onderwerp Spreken in het openbaar hebben wij in november 1956 onze aandacht gewijd. Mevr. Huysman heeft er een prettig boekje over geschreven dat menige goede raad geeft. Ze gaat ook kort in op het leiden van een vergadering.

Soeteman, Dr. C.: Het Nederlands een dialect van het Duits? Uitg. Noordhoff. Groningen 1956.

Het studiejaar 1956-1957 van de Haagse School voor Taal- en Letterkunde is in september geopend met een rede van de Groningse hoogleraar in het Duits over de vraag of onze taal in dialectisch verband met het Duits staat. De rede is nu als boekje uitgegeven. Natuurlijk en gelukkig wordt de vraag ontkennend beantwoord. Aanbevolen. Vooral als U deze zomer bang bent op Uw vakantie in Zwitserland, Oostenrijk of Duitsland een bebrilde Oberstudienrat te ontmoeten die glimlachend volhoudt dat Holländisch so nett und kindlich klingt aber eigentlich doch eine deutsche Mundart ist, nicht?

Stutterheim, Dr. C.F.P.: Voornaamwoordelijke misstappen en misverstanden. Uitg. Wolters. Groningen 1956.

Dr. Stutterheim heeft in nov. 1956 het ambt van hoogleraar in de Nederlandse taal in Leiden van Prof. Kloeke overgenomen met een geestige rede over de ontsporingen die een slechte voornaamwoordelijke aanduiding kan veroorzaken. ‘Wegens zijn hoge leeftijd en een pijnlijk slepende kwaal werd met ingang van 1951 de heer S. naast hem tot redacteur benoemd.’

De Penningmeester verzoekt leden en lezers hun bijdrage over 1957 zo spoedig mogelijk over te schrijven op de postgirorekening van de Administratie van Onze Taal nr. 529740.