Waarom India?
(Pl.) Waarom India? Hier te lande gebruikt men voor zeer veel vreemde landen Nederlandse namen en niet die in de taal van de bewoners er van zelf, b.v. Noorwegen en Zweden en niet Norge en Sverige.
Van Oost-Indië en Brits-Indië nam het eerste, nadat dit zelfstandige staten waren geworden, de naam Indonesië aan, die nu algemeen gebruikt wordt. (Brits)-Indië, dat voor de oorlog reeds India heette, veranderde niets en het heet nog zo. In Nederland had men dus kunnen volstaan met het schrappen van het voorgevoegde Brits (of Engels). Dit had toch voornamelijk ten doel gehad verwarring te voorkomen met Oost-Indië en was overbodig geworden. Toch heeft men het blijkbaar nodig gevonden iets te veranderen, en dat kwam daarop neer, dat men in plaats van de tot dan toe gebruikelijke Nederlandse schrijfwijze de Engelse overnam. Het werd dus India. Nu is de uitgang ia van uitheemse oorsprong, en komt in zuiver Nederlandse woorden niet voor, het Nederlandse ië is hier normaal. Er zijn b.v. veel staten, waarvan de naam op ia eindigt, maar in het Nederlands schrijft men die (en spreekt ze dus ook uit) steeds met ië, ongeacht of de a in het land zelf misschien uitgesproken wordt (vgl. Argentinië, Albanië, Tunesië, Liberië, Indonesië, Italië enz.). Van Indië de inheemse uitgang vervangen door het uitheemse ia is dus inconsequent.
Een tweede inconsequentie is de uitspraak. Er bestaat hier te lande tegenwoordig een neiging tot het gebruiken (veelal onnodig) van Engelse woorden. Wanneer men naar de radio luistert, bemerkt men ook de neiging om die woorden op z'n Engels uit te spreken. Men doet dit zelfs met niet-Engelse namen, Caïro en Ismaïlia hoort men herhaaldelijk uitspreken zonder de a en de i te scheiden (Kaairo). Namen van kennelijk Spaanse oorsprong als San Francisco en Los Angeles noemt men Sèn Frèncisco en Loo Eenzjales e.d. Maar juist met de Engelse naam India doet men dat nu weer niet, daar hoort men aan het slot een duidelijke a.
Overal waar Engels gesproken wordt als landstaal is deze a evenwel toonloos. Er is dan eigenlijk geen onderscheid te horen tussen India en Indië. Maar in Nederland meent men de a te moeten laten horen. Als men het werkelijk goed uitspreekt, zou men er misschien gemakkelijker toe overgaan het dan ook maar met ië te schrijven. Ik meen, dat ik terecht begon met de vraag: Waarom India?
Wij hebben het betoog van den inzender niet korter willen maken, want het is de moeite waard, dat wij de opmerkingen, door schrijver behandeld, eens terdege tot ons laten doordringen. Waarom van India wordt gesproken in plaats van Indië, is wel te begrijpen. Indië betekent voor ons, van ouds, het Nederlandsch-Indië, dat wij gekend hebben vóór de erkenning van en de overdracht van de souvereiniteit aan Indonesië. Wij kunnen nu het woord Indië niet gebruiken, zonder de verdenking op ons te laden, ons - zij het innerlijk - nog altijd te verzetten tegen de erkenning van den vrijen Indonesischen staat.
Wij hebben persoonlijk op een ontvangst op de Indonesische ambassade, in een gesprek met een Indonesischen hoogwaardigheidsbekleder (nu zou ‘autoriteit’ toch wel korter klinken, maar niet mooier), ons vergist en van Indië gesproken, daardoor de gevoelens kwetsend van onzen gastheer, die niet verzuimde, beleefd en diplomatiek, meteen met Indonesië verder te gaan. Hier schuilt dus wel degelijk een moeilijkheid. De schrijver heeft volkomen gelijk, dat wij beter doen het woord ‘Indië’ te vervangen door het woord ‘India’, maar misverstanden met onze Indonesische vrienden zullen dan onvermijdelijk
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd