Demobilisant
Wij zijn reeds opgescheept met de dwaasheid, dat gearresteerden worden opgesloten in een arrestantenlokaal, omdat men gemakshalve den gearresteerde arrestant noemt, klaagt een lezer. Maar nu spreekt tot overmaat van ramp een van onze grote dagbladen ook al over demobilisanten! Wat moeten we daar nu tegen doen? Vechten maar!
Overigens is het wel wonderlijk met dien arrestant. Ja, arrestanten zijn vaak vreemde lui, dat is zeker! Ons woord arrestant duikt in de Middeleeuwen al op, maar dan in de oorspronkelijke, actieve betekenis. Het komt van het Franse arrestant (thans arrêtant), dat een tegenwoordig deelwoord is. Arrestant betekent dan ook: arresterende, het woord duidt dus dengene aan, die arresteert, vgl. ook woorden als: exploitant, muzikant, debutant, predikant (uit Lat. praedicans). Arrestant is men echter ten onrechte in passieven zin gaan gebruiken; het kreeg nu de betekenis van: gearresteerde. En het eigenaardige is, dat arrestant ook in het Hoogduits en het Deens deze passieve betekenis gekregen heeft. Ja, zelfs het Russisch kent het woord in dien zin en het is niet onmogelijk, dat die taal het van het Nederlands heeft overgenomen! Wie weet, misschien heeft Czaar Peter het wel op zijn geweten! Van den arrestant is dus niet veel verbetering meer te verwachten! Maar dat betekent nog niet, dat wij nu ook demobilisanten, operanten, fêtanten en wat al niet voor -anten in onze taal mogen toelaten! Vechten dus maar!
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd