O, die krant!
Een veel gelezen dagblad wijdde in Augustus aan de nagedachtenis van Nico van Suchtelen een korte bespreking, waarin deze niet bepaald korte zin voorkwam:
‘Hij is voor (?) altijd een op zichzelf staande persoonlijkheid in onze letteren gebleven, hoewel evenals Verwey en verscheidene van zijn tijdgenoten (o.a. Herman Gorter) een door het mathematisch heldere denken van Spinoza doorgedrongen (? doorgedrongen?) kunstenaar, die een oeuvre heeft nagelaten van een, zoals Van Vriesland het in het Gedenkboek, dat op 25 October van het vorig jaar onder zijn redactie werd samengesteld toen Van Suchtelen zeventig jaar werd, uitdrukte, Erasmiaanse veelzijdigheid.’
't Lijkt mij hemeltergend dat zoo'n stijlbrouwsel in een 1e-klasblad gepubliceerd wordt, schrijft ons een lezer.
In een minstens evenveel gelezen blad las dezelfde lezer iets over ‘.... een Fransch product, dat met een schema van vijfenveertig verschillende nuances haar debuut maakte’.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd