Doctorandus
‘Het wordt meer en meer gewoonte de aanduiding “Doctorandus” vóór den naam te plaatsen, in plaats van er achter, dus als een soort van academischen titel. Ik vind dat dit gebruik afkeuring verdient.’
Aldus een inzender. Inderdaad ziet men de aanduiding ‘doctorandus’ meer dan vroeger vóór den naam staan, en wij zouden aan de oude wijze ook de voorkeur geven, en dan meer volledig; b.v.: de Heer X., Litt. Drs.
Maar erg afkeurenswaardig vinden wij dat voorop gestelde ‘Drs’ niet. Als wij ons niet vergissen, worden er wel meer academische titels gevoerd, hier of in het buitenland, die in oorspronkelijke beteekenis slechts aangeven dat men een bepaald deel van de studie met succes heeft verricht, of dat men toestemming heeft om naar den hoogeren of hoogsten graad te dingen. Ook in de waardeering en in de beteekenis van deze historische termen is ontwikkeling, of liever verschuiving, mogelijk. Laat ons maar zien naar de geschiedenis van ‘candidaat’ en ‘licentiaat’: iemand die de bevoegdheid heeft verkregen, wien toegestaan is, naar het doctoraat te dingen: Licencié en Droit; ook Baccalaureus, Bachelier, Bachelor of Arts (B.A.).
In de praktijk kan het van belang zijn voor iemand, dat men weet hoe ver hij met zijn studie (tot het doctoraat) genaderd is. En dit klemt temeer, sinds niet alleen niet-gepromoveerde medici algemeen als ‘dokter’ worden betiteld, maar ook doctorandi in de rechten op den koop toe den titel Mr. (i.d.r.) verkrijgen; en ook de ingenieurs (niet gepromoveerd) een dergelijken titel vóór hun naam hebben aangenomen.
Wij kunnen er dus geen aanmerking op maken dat onze Doctorandi hun academischen graad als titel vóór hun naam plaatsen al geven wij, zooals gezegd, aan de plaatsing achter den naam de voorkeur.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd