Buitenlandsche plaatsnamen
Het artikeltje van P. Ge. over achtervoegsels in de geographie heeft me zeer geïnteresseerd. Ik zou er graag een ander probleem naast willen stellen: Nederlandsche vormen van buitenlandsche plaatsnamen.
Men kan hierbij verschillende groepen onderscheiden:
a) de uitspraak is ongeveer gelijk, doch de spelling verschilt van de oorspronkelijke (bv. Londen, Bazel);
b) de spelling is gelijk, doch de uitspraak verschilt (Madrid, Dresden, Munster, Hamburg en andere Duitsche namen op -burg, Belgrado en andere namen met g);
c) een grooter of kleiner verschil in de uitgang (Rome, Milaan, Turijn, Genua, Venetië, Berlijn, Frankfort, Emmerik, Kleef, Parijs, Alexandrië, etc.);
d) een belangrijker verschil vertoonen o.a. Keulen, Aken, Brunswijk, Straatsburg, Weenen, Warschau, Praag, Boekarest, Kopenhagen, Napels, Florence, Athene, Lissabon; deze vormen zijn soms (event. met een kleine wijziging) uit het Duitsch of het Fransch overgenomen;
e) een afzonderlijke groep vormen natuurlijk de Vlaamsche namen van plaatsen in België en Noord-Frankrijk. Aan deze kwestie zitten nog verschillende belangwekkende aspecten. Bv. de vraag: waarom bestaat er voor sommige plaatsnamen een aparte Nederlandsche vorm en voor andere niet? De beantwoording van deze vraag vereischt deskundigheid zoowel op taalkundig gebied als op historisch terrein (oude handelsbetrekkingen!).
De.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd