Onze Taal. Jaargang 11

Latijnsche aanduidingen, in gebruik bij taalkundigen.

(De latijnsche i, waar wij die uitspreken als j, is hier door dit laatste letterteeken voorgesteld.)

ABLATIVUS zesde naamval der Latijnsche verbuiging.

ACCUSATIVUS vierde naamval.

ACTIVUM bedrijvend.

ADJECTIVUM bijvoeglijk (naamw.).

ADVERBIUM bijwoord.

ARTICULUS lidwoord.

CASUS naamval.

CONJUGATIO vervoeging.

CONJUNCTIO voegwoord.

CONJUNCTIVUS aanvoegende wijs.

COMPARATIVUS vergrootende trap.

DATIVUS derde naamval.

DECLINATIO verbuiging.

DEMINUTIVUM verkleinwoord.

DEMONSTRATIVUM aanwijzend.

DETERMINATIVUM bepaling aankondigend.

FEMININUM vrouwelijk.

FREQUENTATIVUM werkwoord der herhaling.

FUTURUM toekomende tijd.

GENITIVUS tweede naamval.

IMPERATIVUS gebiedende wijs.

IMPERFECTUM onvoltooid(e tijd).

INDEFINITUM onbepaald.

INDICATIVUS aantoonende wijs.

INFINITIVUS onbepaalde wijs.

INTENSIVUM (werkwoord van) versterking.

INTERJECTIO tusschenwerpsel.

INTERROGATIVUM vragend

INTRANSITIVUM onovergankelijk (onzijdig).

ITERATIVUM (werkwoord van) herhaling.

MASCULINUM mannelijk.

METAPHORA overdrachtelijke uitdrukking (beeldspraak).

NEUTRUM onzijdig.

NOMEN naamwoord.

NOMEN ACTIONIS werkingsnaam.

NOMINATIVUS eerste naamval.

NUMERALE telwoord.

PARTICIPIUM deelwoord.

PARTICIPIUM PERFECTI voltooid deelwoord.

PARTICIPIUM PRAESENTIS tegenwoordig deelwoord.

PASSIVUM lijdend.

PERFECTUM voltooid(e tijd).

PERSONALE persoonlijk.

PLURALIS meervoud.

POSITIVUS stellende trap

POSSESSIVUM bezittelijk

PRAEFIXUM voorvoegsel.

PRAEPOSITIO voorzetsel.

PRAESENS tegenwoordig(e tijd)

PRAETERITUM verleden (tijd)

PRONOMEN voornaamwoord.

RECIPROCUM wederkeerig.

REFLEXIVUM wederkeerend.

RELATIVUM betrekkelijk.

SINGULARIS enkelvoud.

SUBJUNCTIVUS aanvoegende wijs.

SUBSTANTIVUM zelfstandig naamw.

SUFFIXUM achtervoegsel.

SUPERLATIVUS overtreffende trap.

TRANSITIVUM overgankelijk.

VERBUM werkwoord.

VOCATIVUS 5de naamval, naamval van den aangesproken persoon.

Zoowel ‘imperfectum’ als ‘praeteritum’ wordt gebezigd voor: onvoltooid verleden tijd; men zou kunnen spreken van: imperfectum praeteritum (of: praeteritum imperfectum). Met ‘perfectum’ wordt de voltooid tegenwoordige tijd bedoeld, dus eigenlijk: perfectum praesens. De voltooid verleden tijd heet: plusquamperfectum. ‘Praesens’ duidt den onvoltooid tegenwoordigen tijd aan, dus eigenlijk: praesens imperfectum.

Het voltooide deelwoord ‘participium perfecti’ wordt ook wel ‘participium praeteriti’ genoemd. Ten onrechte, oordeelt Den Hertog. Hij zegt: men moet niet spreken van ‘verleden’ en ‘tegenwoordig’ deelwoord, maar van voltooid en onvoltooid deelwoord. In het Latijn dus: ‘participium perfecti’ en ‘participium imperfecti’. Deze laatste Latijnsche term is echter niet gebruikelijk totnogtoe.