Frappez toujours.
Wij danken aan een van onze leden een opmerking die ons van waarde schijnt te zijn en waarmee wij dan ook ons voordeel zullen doen. Ons lid waardeerde het dat Onze Taal ten behoeve van haar leden, die zich het overmatig gebruik van germanismen wilden afwennen, lijsten publiceerde van af te keuren woorden maar, merkte hij op, men komt er niet altijd toe die lijsten op te slaan. En toen wij de opmerking maakten dat wij toch reeds een samenvatting van deze germanismen-lijsten hadden doen verschijnen en dat wij ons voorstelden dat binnenkort - in den vorm van een handig boekje - weder te doen, antwoordde ons lid dat z.i. zulk een boekje stellig zijn nut kon hebben, maar dat zijn bezwaar daardoor niet geheel werd opgeheven. Wat wij noodig hebben, oordeelde hij, is een voortdurende herinnering aan onze fouten. Het verkeerde woord is ons ontsnapt voor wij er erg in hebben; het moet ons als het ware ingehamerd worden dat het woord fout is. Gijzelf, ging ons lid door, hebt in ons korte gesprek nu reeds eenige keeren het woord ‘eerstens’ gebruikt; dat zoudt ge niet gedaan hebben als gij er telkens aan waart herinnerd dat dit woord - (en analoog daaraan ‘minstens’ en ‘hoogstens’) - dient te worden vervangen door ‘ten eerste’ (‘ten minste’, ‘ten hoogste’).
Geef ons in elk nummer van Onze Taal één of twee woorden, waarop gij in 't bijzonder onze aandacht wilt vestigen en vrees niet voor herhalingen. Het is de aanhouder die wint!
Wij geven gaarne gevolg aan den wensch van ons lid, van wien wij weten dat het belang van onze taal hem zeer ter harte gaat. Reeds in dit nummer zal men een tweetal woorden vinden, van welke wij er allen van overtuigd zullen zijn dat zij verbannen dienen te worden.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd