Naïviteit of naïeviteit?
In zijn artikel ‘Van naïveteit tot naïviteit’, waarin hij op overtuigende wijze aantoont, dat men in naïviteit een in het Nederlands opnieuw van naïef afgeleid woord moet zien, schrijft P. Gerlach Royen tevens (N. Tlg. 42, 286), dat hij de spelling naïeviteie prefereren zou. Zijn argument is, dat een afgeleid woord in het Nederlands zoveel mogelijk de spelling van het uitgangspunt moet behouden. Hij beroept zich op naïeveling, komiekeling e.a.
Het komt mij echter voor, dat er bij de spellingregels die tegenwoordig voor het Nederlands gelden, geen steun voor de spelling naïeviteit te vinden is. Men schrijft toch ook niet fabriekant, muziekant enz., omdat deze woorden van fabriek enz. afgeleid zijn? Evenmin schrijft men provincieën enz. Regel is, dat een ie-klank in een open lettergreep zonder hoofdaccent, in het Nederlands als i geschreven wordt: muzikánt, fabrikánt provinciën, nàïvitéit. Geheel overeenkomstig deze regel hebben naïevelingen en komiékelingen wel ie. (Leenwoorden vallen niet onder de regel; aan het eind van het woord schrijft men ie. behalve in sommige leenwoorden.)
B. van den Berg.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd