Uit en terna.
Bovenstaande eigenaardige schrijfwijze, in een voornaam dagblad aangetroffen, wijst er op, dat men met de afleiding van deze bekende term (= telkens weer, voortdurend) geen raad weet. Inderdaad is de oorsprong duister. Men zou denken aan vervorming van uit ende na, mogelijk door bijgedachte aan uit en daarna, maar in oudere taal zocht men daar vergeefs naar. Het Mnl. Wdb. kent met deze betekenis na ende nu, vore ende na, na ende vore; het Ned. Wdb. voor en na, na als voor, maar uit past in een dergelijke verbinding eigenlijk niet. Het Mnl. kent wel uut ende uut, maar dat betekent: ten einde toe.
C.d.V.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd