De Nieuwe Taalgids. Jaargang 15

Aankondigingen en mededelingen.

In de Mélanges de Borman (Luik, 1919) is een kort maar belangrijk artikel opgenomen van Leo Goemans - dat wij nu eerst leerden kennen - over L'étude du moyen-néerlandais (Une question fondamentale de méthode). De schrijver wijst op de fout van Franck, dat hij het Middelnederlands voorstelt als ‘une langue parlée comparable au néerlandais actuel, ensuite que l'étude en est assez avancée pour nous permettre d'en fixer jusqu'au vocalisme’. Daartegenover stelt hij het feit dat het gesproken Middelnederlands, vooral in het vocalisme, grote verscheidenheid gekend moet hebben. ‘Cette variété de patois devait correspondre, sans différence notable, à l'échiquier de nos patois actuels’. Verder waarschuwt hij, dat men niet moet menen uit archiefstukken en litteraire bronnen de Mnl. dialekten te kunnen reconstrueren. ‘Ce sont des travaux d'approche ou, si l'on veut, des déblais préliminaires.’ Bovendien kent men bij archiefstukken vaak onvolkomen de schrijvers. Wenselik is dus, op een zeer beperkt terrein, b.v. in één stad, dit werk te beginnen, gewapend met voldoende fonetiese

[p. 220]

kennis, met grondige kennis van het hedendaagse dialekt en van de latere ontwikkelingsgeschiedenis van de taal. Anders ontstaan dikke boeken, waaraan tijd en moeite vergeefs besteed zijn.

Iets over woordvorming.

Van de studie over dit onderwerp, door Dr. W. de Vries, die wij verleden jaar aankondigden (De N.T. XIV, 266) verscheen in het Programma van het Groninger Gymnasium 1921-22 het laatste gedeelte (blz. 99-216), met inhoudsopgave en aanvullingen. Opnieuw vestigen we de aandacht van onze lezers op deze zeer leerzame verhandeling. Over samenstelling en afleiding vindt men er een rijke hoeveelheid materiaal, in onbevangen waarneming bijeengebracht en beoordeeld, met opmerkingen die men in geen van onze spraakkunsten aantreft.

C.d.V.