De Nieuwe Taalgids. Jaargang 6

Kroniek en kritiek.

Een stap vooruit op de goede weg. In de Kerstweek gaf de heer Ph. J. Simons op de jaarvergadering van de Vereniging van Normaalen Kweekschoolonderwijzers, als rapporteur van een daartoe benoemde kommissie, een inleiding over het taalonderwijs op de Lagere School. De hoofdinhoud is, naar zijn mededeling, deze:

De tegenwoordige toestand en de bestaande regeling van 't lager onderwijs brengen noodzakelik mee, dat wijzigingen slechts zelden en dan nog maar in geringe mate worden aangebracht. Bij de grote ommekeer in de taalstudie en taalpaedagogiek is daardoor de opleiding in 't vak Nederlandse Taal in zeer verouderde toestand geraakt.

'n Voorstel tot reorganisatie gebaseerd op de nieuwere theorieën zou daarom onprakties zijn; en dus bepale men zich tot voorstellen die verbetering alleen van enkele van de hoofdfouten beogen. Daardoor zal 't tegelijk 'n latere kommissie gemakkeliker vallen, meer radikale veranderingen voor te stellen.

Voorstellen.

1. Men beschouwe de spraakkunst niet als 'n boek dat van buiten gekend moet worden. Als men wil kontroleren, of 'n leerling de regels kent, dan geve men zelf de zin of 't woord waarin de regel is vervat.

2. Men bereide 'n beter spraakkunstonderwijs voor, door af te zien van de gebruikelike zinsontleding, die principiëel verkeerd is en daarenboven zo ver tot in biezonderheden is doorgedreven, dat bijna alle tijd voor 't spraakkunstonderwijs daaraan besteed moet worden.

[p. 61]

3. Wat steloefeningen betreft, beperke men zich tot de vrije parafrase en 't opstel.

4. Parafrase en opstel worden niet beoefend om zich zelf, maar als middelen o.a. om te leren zich schriftelik uit te drukken. Op 't examen zij de opgegeven stof slechts 'n aanleiding tot schrijven en late men dus aan de kandidaten de grootst mogelike vrijheid wat de aard en de loop van hun gedachten betreft.