Achttiende-eeuwse taal-wijsheid.
In de Boekzaal van May en Juny 1708 vindt men bij een vergelijking van Hooft en Vondel o.a. de volgende uitspraken:
‘Joost van den Vondel heeft zig, in zijn' trant, gaan fabrijken zekere regelmaet omtrent de letterkunstige buiging en naemvallen van die woorden, die in inge en nisse uitgaen; welke regelmaet hij stipt onderhout. Hooft daarentegen keert zig in 't zijne aen zoo eene gefabrijkte regelmaet niet; rigtende alles naer 't cierlijk en voeglijk rollen van de maetvloei; welke in hem ook daerom grootscher opkomt, dan in Vondel.
... Ondertusschen maekt Vondel weder bevalliger veerzen; onderhoudt gantsch stipt, in de zelfstandige naamwoorden, 't geslagt bij zijne Letterkunstige bijeenkomste, daer hy een lidt van was, bepaelt; waerom, als ook van zijne gefabrijkte regelmaet in de naemvallen, hij die geen is, by wien de aenvangeling den cieraet-stijl eerst moet gaen lezen en leeren; die geen, wiens ciertaal men zig veiligst 't allereerst ten voorbeelt moet stellen; 't welk men op die hoogdravende en ongebonden uitweidinge, zo wel niet doen en kan met Hooft, wien men daerom in de tweede plaatse moet beoefenen. Uit hoofde van dit gefabrijkte en regelmatige, bestipter in Vondel dan in Hooft, wierpen zommige Hooft in 't geheel wel achter Vondel: doch dezen gebrak hier 't regte gezigt.’
(Uit de Digtkundige Verhandelingen van H. van Alphen, 1782.)
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd