Gedichten illustreren.
Een van Daalhof's groote schilderijen is een illustratie van het Hollandsche kinderversje:
Je plukt er al de bloempjes af
Geheel aan den text van dit versje getrouw, ziet men daar een kind - in zijn lange kleeren, in zoet-bewuste houding, wat oude, moedertjes-achtig - dat aan een touwtje een stuk speelgoed, een wagentje met een paljasje, dat al rijdend beweegt, voorttrekt. In de hand houdt ze een ruikertje van de geroofde bloemen. Een oude vrouw - zéér oud, zéér dreigend, met een zéér knoestigen stok in de hand (in dien superlatieven herkent men Daalhof's naïviteit, die tot een volledig geloof in het sprookje wordt, zoo groot als misschien nooit een kind het gehad heeft) - verjaagt het kind uit den tuin, het terrein van hare euveldaden. - Dit is de conceptie; de uitvoering is wonderlijk fraai: de donkerder tint van een stuk muur tegen de lucht - een boom, die zich daarboven verheft, het figuur van de vrouw - zelf - alles is zoo mooi en gedetailleerd voorgesteld, dat het verwondering wekt hoe dit alles door een wisseling van bruin-nuances alleen te bereiken is.
Daalhof is dichter; en alleen als hij dicht doet zijn talent zich in zijne vollen omvang voor; ook hij heeft zich wel eens laten overhalen aan ‘art appliqué’ te doen; hij maakte eens een ontwerp voor een glasschildering, die hoe talent-vol ook, hoe fraai van kleur en teekening ze ook was, door de afwezigheid van sentiment erin, bij zijn ander werk achter stond, verre achterstond bij zijn ‘Kleuterken’ en zijn ‘Lied van Minnen’.
P.C. Hamburg Jr., Arbeid 1898, afl. 2.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd