Vragen beantwoord.
Vraag van v.B. te IJ (zie T. en L. jaarg. 1896, blz. 102).
Zulks is ons niet als bijwoord bekend. We kennen 't alleen als zelfstandig gebruikt aanwijzend vnw. 't Is een echt pruikewoord (behalve in poëzie). We laten hier nog enkele voorbeelden volgen, waarin zulks voorkomt: Ik verwachtte zulks. Zulks is me niet bekend. Mij zulks te verwijten! Zulks is geensins mijn plan. Zulks doende, zult u me zeer verplichten. Zulks te antwoorden is geen manier. Van zulks melding te maken, is ongepast. Aan zulks te twijfelen, is onmogelik. Met zulks te doen, zult u me verplichten. Door zulks te veronderstellen, geeft u al een bewijs van wantrouwen.
R.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd