Taal en Letteren. Jaargang 1

Sprokkels.

Nog een koppelwerkwoord.

Tot de koppelwerkwoorden behoort ook - schoon men het er nooit bij ziet opgenoemd - het verbum beteekenen. Als Piet een poppetje teekent en er onder schrijft: ‘Dit is Jan’, zal Jan vragen: Moet ik dat beteekenen? Het antwoord luidt; Ja, dat moet jij beteekenen. In beide zinnen is dat onderwerp; ik en jij zijn naamwoordelijk deel van 't gezegde. Dus ook: Moet die caricatuur onze (niet onzen) vriend beteekenen?

In ‘père beteekent vader’ is vader dan ook eerste naamval.

R.A.K.

Gebiedende wijs.

In grammatica's vindt men vermeld, dat de gebiedende wijs van kunnen, moeten, mogen (soms ook die van willen) ontbreekt.

Zeker is het, dat genoemde vormen zeer zelden voordomen. Geheel ontbreken doen ze echter niet. Hier volgen voorbeelden waarin men ze aantreft steeds in de uitdrukking:... maar eens.

Kunnen. Jij hebt goed praten! 't Is gemakkelijk om te zeggen, doe het zoo en zoo! Maar kan maar eens niet!

Moeten. Jij zoudt dat werk niet willen doen? Nu, ik doe 't ook niet voor m'n plezier. Maar wat zal ik je zeggen... moet eerst maar eens, dan ga je er wel anders over denken.

Mogen. Zou jij 's avonds toch uitgaan? Jawel! Mag maar eens niet, dan zou je je nog wel eens tweemaal bedenken.

Willen. Wil en gij zult kunnen.

R.A.K.