De Vraagbaak. Almanak voor Suriname 1920

Geneeskundige wenken en huismiddeltjes enz.

voor personen in het bosch werkende en in gevallen dat geneeskundige hulp niet bij de hand is.

Malaria.

Tegen malaria beschermt men zich het best door zich te vrijwaren van muskietensteken.

Dit bereikt men

1o.	door het dragen van hoog aan de enkels sluitende schoenen vooral des avonds,
2o.	's avonds nooit zg. ongekleed zitten, tenzij in een maskieten-vrije kamer of tent,
3o.	slapen onder een muskietenkleed.

Allereerst kieze men zich een bed uit, dat niet te smal en niet te kort is. Heeft men in het bed geen ruimte genoeg, dan komt men bij het slapen met 't lichaam tegen het kleed aan en wordt dan door de mazen heen gestoken. Men moet verder op een matras slapen om de slippen van het kleed goed onder deze matras te brengen. Het kleed brengt men niet buiten, maar binnen de stijlen aan. Verder moet het kleed lang genoeg wezen, om onder de matras gestoken te kunnen worden en er moet een strook weefsel van voldoende stevigheid (bijvoorbeeld dik katoen) zóó zijn aangebracht, dat wanneer het kleed onder de matras gestept is er een reep van minstens 3 handbreedten dezer stof boven de matras uitsteekt. Deze strook beschut dan tegen de steken van muskieten, als men gedurende den slaap met een lichaamsdeel tegen het kleed mocht aankomen. Beter is het gebruik van een kleed, dat den vorm heeft van een geheel gesloten zak, dat binnen de stijlen is aangebracht, waarin zich de matras bevindt en waarin men toegang heeft door een

[p. 247]

trechter. Aan de opening dezer trechter bevindt zich een snoerdraad, waarmee, nadat men in het bed is gestapt, de trechter-opening wordt dichtgesnoerd en deze in zijn geheel onder de matras worde verstopt.-

De arbeiders in het bossh gebruiken in den regel een kleed van calico (gedrukt katoen), in den vorm van een zak.

Waar in de bosschen de nachten, doorgebracht in open kampen, koud zijn, in deze stof tevens een beschutting tegen de koude.

De zak is aan den bovenkant dichtgenaaid en van lusjes voorzien. Aan weerszijden van den bovenkant worden mouwen aangebracht waardoor de hangmat gestoken wordt. Door de lusjes wordt een touwtje geregen dat aan dezelfde plaatsen als de touwen van den hangmat wordt vastgemaakt. Dit touwtje houdt het kleed op, 't welk zoo lang moet zijn dat een stuk van den rand op den grond ligt en dus van onder geen muskieten kunnen binnen dringen.

Natuurlijk worden ook de mouwen van het kleed om het touw van den hangmat goed toegebonden opdat muskieten daarnoor evenmin kunnen doordringen.

In gevallen van snelle verplaatsing b.v. op expedities en prospecties - waarbij men niet met een muskietenvrije tent kan sjouwen - is deze inrichting de meest gewenschte.

Volgens den arts Flu is het raadzaam in de binnenlanden een chinineprophylaxis (voorbehoeding door chininegebruik) te volgen naar het voorschrift van Hans Ziemann, volgens welke methode men om de vier dagen 's avonds een gram chinine neemt. Aanbeveling verdient het de chinine niet in eens, maar over 5 capsules elk van 200 m. gr. te nemen, daar men, volgens dit voorschrift de chinine gebruikend, nog het minste merkt van de nevenwerking. Vooral als men begint met de capsules om 5 uur 's namiddags te nemen en om het uur een capsule neemt, heeft men na 9 uur de laatste capsule genomen en merkt men den volgenden ochtend van de nevenwerking niets hoogstens een zeer lichte oorsuizing. De chininedagen moeten in een kalender worden aangegeven. Hij. die zijn kalender niet wil raadplegen, neme de chinine op elken eersten dag van de maand en verder op alle data die door 4 deelbaar zijn, dus op 4, 8, 12 16 etc.

Bij een aanval van malaria welke aangenomen kan worden bij elke koorts, die met een koude rilling begint en zeer hoog gaat (40°) en na enkele dagen weer over

[p. 248]

gaat, maar op ongeveer vaste tijden terugkeert, geeft Flu de volgende behandeling:

Afgezien er van of de patiënt koortst heeft of niet, neme hij dagelijks een gram chinine, verdeeld over 5 capsules elk van 200 m. gr. Elk uur een capsule. Is de patiënt koorts vrij dan neme hij drie dagen na het dalen der lichaams temperatuur 1 gram chinine per dag. Hierna is de behandeling die gevolgd wordt de volgende:

na de drie chininedagen een dag rust

dan 2 dagen achtereen 1 gram chinine

dan 1 dag rust

dan 1 dag chinine

dan 1 dag rust

dan 1 dag chinine

dan 2 dagen rust

dan 1 dag chinine

dan 3 dagen rust

dan 1 dag chinine

dan 4 dagen rust

Men is nu weer gekomen tot het nemen van chinine om de 4 dagen volgens Ziemann, waarmede men dan nog 6 weken à 3 maanden moet voortgaan.

Het gemakkelijkste is de chinine in den vorm van tabletten - in elke apotheek te bekomen - mee te nemen naar het bosch,

De tabletten zijn te verkrijgen in gewichten van 500 en 250 m. gr. Inplaats van 5 keer 200 m. gr. neme men dan 4 × 250 m. gr. per dag.

Abces.

Een Priesnitz verband (zie aldaar) brengt een abces tot doorbreken,

Brandwonden.

Men onderscheidt 3 graden van verbranding.

1.	Pijnlijke roodheid (oppervlakte ontsteking).
2.	Blaarvorming (brandblaren)
3.	Verkoling. Er vormen zich tengevolge van de hevige verbranding bruine of zwarte vlekken, omgeven door een rooden rand.

ad. 1 m. Omwikkelen met kalkwater-kompressen of wel kompressen met eau de cologne of ook wel met vloepapier in spiritus gedrenkt. Een stuk soda uit de keuken over de roode plek gewreven, neemt dadelijk de pijn weg. Koudwaterdoeken vermeerderen in den regel de pijn.

[p. 249]

ad 2 m. Men bedekke de brandlaar met stroop, vet, boter, vaseline, boorzalf, olie, (lampolie, slaolie, lijnolie castorolie) en trachtte de blaar te behouden - dus niet doorknippen.

ad 3 m. Men wikkelde in kompressen met koud water, of warme pappen, waarop men 20-40 droppels laudanum heeft gegoten. Fiink in watten wikkelen.

Als de kleeren in brand staan, rolle men den persoon in deken of jas op den grond om de vlammen te verstikken, en overgiete hem daarna met veel water. De kleeren worden losgeknipt, niet trekken; wat aan de verbrande huid vastkleeft laat men voorloopig zitten. Bij dorst geve men een warmen opwekkenden drank (thee, grog). Bij erge gevallen geve men warme baden en een inspuiting in de aderen met warme zoutoplossing.

Bij verbranding door zuren, gebruike men veel zeep of kalkwater, beter nog een brei van magnesia.

Bij kleine brandwondjes, b.v. door steen of houtskool veroorzaakt, legge men kalk of soda op de wond.

Buikpijn.

Men legge een warme pap op den buik en geve inwendig 1-2 druppels pepermuntolie met wat Eau des Carmes (Spiritus aromaticus) en een theelepeltje bicarbonas natricus (soda), alles te zamen met wat suiker in een glas water.

Cataract.

Beginnende cataract wordt vaak verholpen door de oogen te baden in honingwater.

Dysenlerie.

Beginnende dysenterie kan men nog stoppen door Aluin water. Los een mespunt aluin in een likeurglaasje op en drink het in eens uit. Na driemalig gebruik is de ziekte waarschijnlijk genezen. Ook zwavelijzeroxydwater wordt aanbevolen. Men late een stuk zwavel over een gloeiend gemaakt stuk ijzer in een kom met water druppelen. Van dit water dringt men elk uur een eetlepel. Een stukje Waikarabast op spiritus, jenever, dram, cognac getrokken, in een likeurglaasje 3 maal 's daags genomen, geeft ook baat.

Drenkelingen.

Men verwijderde onmiddellijk alle kleekingstukken van borst en hals, late het water uit keel en mond wegloopen

[p. 250]

bevrijde den neus van slijk, opene den mond en trekke de tong naar voren, steke den vinger in de keel om daar aanwezig slijk te verwijderen en zoodoende de lucht vrijen toegang tot de luchtbuis te verschaffen. Het geheele lijf wrijve men flink met warme wollen ol flanellen doeken. Een drenkeling legge men op zijn rug, een weinig op de rechterzijde, de voeten iets hooger. Onder het hoofd en de schouders legge men samengerolde kleeren. Daarna neme men de ellebogen en voere die boven het hoofd van den lijder en terug naar de borst. Deze bewegingen worden zonder veel tijd te verliezen begonnen en 15 keer in de minuut herhaald, totdat de patiënt begint te ademen. Eene andere wijze om de ademhaling kunstmatig op te wekken is als volgt: Men neemt de tong tusschen duim en vingers (met een doekje, om het afglijden te voorkomen) en trekke dan sterk, maar voorzichtig naar voren. Daarna late men ze langzaam teruggaan. Dit trekken geschiede ook 15 maal in de minuut. Prikkel de keel- en neusholte met een veer, in brandewijn gedoopt. Geef den moed niet op. al duurt het uren voor 't gaat helpen. Als de zelfstandige ademhaling weder blijvend is ingetreden, wordt de drenkeling naar bed gebracht en met wollen dekens toegedekt, met een warme kruik aan de voeten. Vooraf kan men hem, zoodra hij slikken kan, wat warme cognac grog of koffie geven (theelepelsgewijze).

Flauwte.

Men verwijdert alle enge kledingstukken, legge den patiënt op den rug en zorge dat het hoofd lager ligt, wanneer het gezicht bleek is. Is het gelaat echter rood, dan moet het hoofd hooger gelegd worden. Gaat de patiënt braken, dan legge men het hoofd op zijde, opdat het braaksel niet in de longen vloeit. Haalt de zieke geen adem, dan trachte men dien op te wekken. (zie Drenkelingen). Ook is het aan te bevelen de slapen met azijn en koud water te wasschen en en onder den neus aether of ammonia te houden. Kan de zieke slikken, dan geve men hem 10-30 Hoffman's droppels (Aether cum spiritus) op een stukje suiker met wat water, of een slokje cognac, whisky of brandewijn.

Hoest

Voor hoest is borstthee uitstekend. Neem 5 à 8 gram. Giet een chocoladekop met kokende melk erover en laat staan tot de melk koud is. De thee door een zeef doen en met of zonder suiker gebruiken. Deze hoeveelheid is voor een volwassene.

[p. 251]

Keelpijn.

2 suikerlepels aluin op een glas water als gorgeldrank. Ook chloras kalicus oplossing (3 gr. op 300 water) of een Priesnitzverband.

Maagkramp.

Men wrijve de maagstreek met dram, jenever of eau de cologne. Men late den patiënt lauwwarme melk drinken.

Priesnitz of Waterverband

Neem een katoenen of linnen lap, doop die in koel water en wring dan uit. Leg de lap op of om het te verbinden lichaamsdeel en daaromheen een droge lap van dezelfde stof; omwikkel ten slotte met wollen of flanellen zwachtels.

Men kan ook, in plaats van wol of flanel, het onderverband bedekken met gummipapier en gazen verbandzwachtels vastbinden. In geval men een abces tot doorbreken wil brengen, is dit laatste verband noodzakelijk.

Bij rheumatiek, keelpijn, pijn op de borst, kouvattingen bewijst een Priesnitzverband uitstekende dienst.

Stuipen.

Men geve het kind een lauwwarm bad en begiete het hoofd met koud water. Dan zorge men voor ontlasting door b.v. een veertje met wat olie bestreken in den anus te steken en daarin te houden tot ontlasting komt.

Slangenbeten.

Verreweg de meeste Surinaamsche slangen zijn niet giftig en hun ‘beet’ zal dan ook genezen zonder aanwen ding van geneesmiddelen. Indien echter de zekerheid aanwezig is, dat de slang, die den beet toebracht, tot een vergiftigde soort behoorde, volge men zoo spoedig mogelijk de volgende behandeling, en late geen tijd verloren gaan met inlandsche medicijn. Men geve een vrij diepe kruissnede op de plaats der wond, en laat wat bloeden, daarna bindt men het lichaamsdeel boven de wond af, maar niet al te stevig. Nu wassche men de wond flink uit met eene versch bereide chloorkalk-oplossing van 20 pct, make den band los, en geeft rondom de beet 8-10 injecties met een Pravez-spuitje, telkens van 1 c.M³ der chloorkalkoplossing. Geschiedt deze behandeling binnen ½ uur na het toebrengen van den beet, dan is zij werkzaam tegen het venijn van alle giftslangen.

[p. 252]

Men gebruike goede chloorkalk (chloorcalicum is geheel iets anders!) die sterk naar chloor riekt. Heeft men dit artikel niet bij de hand, dan volgt men deze behandeling: afbinden, verwijden van de wond door eene insnijding, en krachtig inwrijven met kaliumpermanganaat in substantie met het water bevochtigd,

Uitbranden van slangenbeten met carbol, ammonia enz. of zelfs met gloeiend ijzer helpt niet zeker. Het uitzuigen helpt soms wel, doch is niet zonder gevaar, daar men een wondje in den mond kan hebben; wordt dit middel toegepast dan spoele men den mond uit met sterke thee en beter nog dan carbolwater (20 pct - niet inslikken!) Het uitzuigen geschiede, als dit mogelijk is, het best door den gewonde zelf.

Als geen andere hulp bij de hand is, drinke men zich een roes van sterken drank (jenever, cognac whiskij).

Vergiftiging.

Bij vergiftiging door zuren, geve men onmiddellijk in groote hoeveelheid koolzure soda-oplossing, kalkwater, zeepwater of magnesia, later slijmerige dranken en melk. Bij vergiftiging door alkalien (soda en potasch) geve men veel suikerwater met citroensap of azijnwater te drinken, vooral geen braakmiddel. Bij kalk handele men evenzoo: is er bijtende kalk in het oog, dan olie indruppelen. Bij metaalgiften late men braken.

In het geval, dat arsenicum in de maag is geraakt, trachtte men allereerst braking op te wekken door kitteling van de keel en door ipecacuanhapoeder, - om de 5 minuten 1 gram, 2 à 3 maal achtereen - of elk ander braakmiddel dat men bij de hand heeft. Tevens geve men, ter verzachting van de plaatselijk bijtende werking van het vergif, eiwit of meel met water, of melk, zoo die voorhande is. Heeft men het antidotum arsenici der pharmocopea niet bij de hand, dan geve men alle 5 min. 1 - 2 eetlepels gebrande magnesia met water, nl. 1 op 5 Daarna een goede dosis castorolie en voortdurend verzach tende middelen, desnoods met kleine hoeveelheden opium, en koude kompressen op de maagstreek.

Inpecacuanha, eiwit, meel met water en magnesia gelden evenzeer indien corrosief sublimaat in de maag is gekomen. Het beste tegengif is ijzervijlsel met bloem van zwavel. De nabehandeling is als bij arsenicumvergiftiging.

Vreemde voorwerpen in het oor.

Ga met het lijdende oor naar boven liggen, druppel met een theelepel lauw of warm water in het oor of spuit

[p. 253]

zulks naar binnen met een glazen spuitje. Is een insect in 't oor gekropen, dan dit eerst dooden met een watje met een druppel chroroform in 't oor te brengen. Na verwijdering steeds het oor drogen met een schoon watje.

Vreemde voorwerpen in het oog.

Niet wrijven. Trek voorzichtig het onderste lid van den oogbol af. Ook het bovenste ooglid kan voorzichtig naar worden opgelicht om er onder te kijken.

Tracht het voorwerp, zoo het zichtbaar is, met de punt van een schoonen doek weg te wisschen. Veeg daarbij steeds van den buitenste naar den binnenste hoek van het oog. Gaat het zoo niet, dan eerst een weinig cocaïne indruppelen.