Surinaamsche Almanak voor het Jaar 1847

[p. 123]

Aan Mina.

Hebt gij in de eenzaamheid, o vrouw!
Het juk van dwang en huwlijkstrouw
Met tranen zonder tal beweend?
En moet gij voor uw' echtgenoot
Geluk en liefde huichlen, gij,
Wie de echt slechts bitter jammer bood?

o! Hadt gij op den Heer vertrouwd,
Op Zijne magt uw hoop gebouwd
En hadt wanhopig niet uw hand
Gelegd in die des jonglings, wien
Gij nooit uw liefde schenken kondt,
Voor liefde die hij u woû biên.

Ontzonk u, Mina! kracht en moed,
Toen oudrendwang en magenstoet,
Uw harte wreed bestormden? Gaf
De liefde aan u geen' troost en kracht
Om 't leed te dragen voor een' tijd?
Maar gij bezweekt voor de overmagt.

[p. 124]

 

En hij kwam weêr? En nu gij hem

 

Hebt weêrgezien, en zijne stem

 

Gehoord hebt; nu uw vroeger heil

 

Als voor uwe oogen is ontplooid:

 

Nu wordt des levens last u zwaar,

 

Nu schijnt uw jammerstaat voltooid.

 

 

 

Één steun slechts rest u; ze is bij God,

 

Die troosten kan in 't bitterst lot.

 

Welligt wacht u een vroege dood,

 

Of beidt u nog de moedervreugd,

 

Die balsem voor 't gewonde hart,

 

Die krachten geeft tot liefde en deugd.

 

 

 

Maar eenmaal knelt u juk noch band,

 

Bedroefde! in 't hemelsch Vaderland.

 

Dit zij uw uitzigt en uw hoop!

 

En als de stroom der tranen vliet,

 

Sla dan uw oog op tot den Heer;

 

Maar, Mina! vloek uwe oudren niet.

 

 

 

Aug. Stafford.