Surinaamsche Almanak voor het Jaar 1841

[p. 264]

Overpeinzing van eenen Egyptenaar.

Vaak heb ik een uurtje veil
Ter beschouwing van den Nijl,

Starende in het water:

Aan zijn' vaak verzengden zoom
Let ik op den snellen stroom

En het golfgeklater.

Onlangs sleurde een krokodil
Uit het gindsche boschje stil

't Kind van Moorianen:

Toen het rif slechts overschoot,
Schreide 't dier om 's knaapjes dood

Krokodillentranen.

[p. 265]

 

Naar men zegt, bestaat er land,

 

Waar de Nijl door slik en zand

 

Zich geen' weg wil banen,

 

Waar geen krokodillen zijn:

 

Daar schreit vaak de mensch, in pijn,

 

Krokodillentranen.

 

 

 

Vangt de zon aan 's levens zoom

 

Van een rijke tante of oom

 

Langzaam aan te tanen,

 

o Dan schreijen neef en nicht,

 

Als hun hart voor weedom zwicht,

 

Krokodillentranen.

 

 

 

Valt een mand met vruchten om,

 

Hoor hoe daar een jongensdrom

 

Schreeuwt als bavianen;

 

En in 't droevig ongeluk

 

Schreijen ze om de koopvrouw druk

 

Krokodillentranen.

 

 

 

Als een koopman springen moet,

 

't Zij een klein of groot bankroet,

 

In gebak of granen,

 

Snikkend stort zijn concurrent,

 

Is hij 't schreijen ook ontwend,

 

Krokodillentranen.

[p. 266]

 

Dragen jongeliên een maagd,

 

Tanig, rimplig en bedaagd,

 

Onder zwarte vanen,

 

o Dan druppen in haar graf,

 

Bitter dalen ze er in af,

 

Krokodillentranen.

 

 

 

Hoe getroost toch leeft de mensch,

 

Die kan weenen naar zijn' wensch

 

In de felste orkanen,

 

Die, als 't hart gebroken wordt,

 

Zonder zenuwtrekking stort

 

Krokodillentranen!

 

 

 

Aug. Stafford.