Surinaamsche Almanak voor het Jaar 1840

[p. 196]

De kinderdans of het kerkhof.

Lieve kleinen! dartelt vrolijk;

Danst uw dansen lustig voort:

Neen, de diepe rust der dooden

Wordt niet door uw spel gestoord.

Jubelt vrolijk op de graven,

Die hun heilige assche dekt,

Zij toch worden door uw zangen

Uit hunn' doodslaap niet gewekt.

Neen, de rustplaats van Gods dooden

Baart u geen bekommernis;

Ach! gij weet nog, in uwe onschuld,

Niet, wat dood of grafzerk is.

Thans, in 's levens lentejaren,

Nog van zorg en smart bevrijd,

Danst gij op de koude graven,

Als op 't schittrendst bloemtapijt.

[p. 197]

 

Nu, nu wischt ge met uw voetjes

 

Nog de zilte tranen af,

 

Die een diepbedrukte weduw

 

Plengde op 's ega's heilig graf.

 

Waar zoo even nog de klaagstem

 

Van een moeder werd gehoord

 

Om den droeven dood haars zuiglings,

 

Danst en zingt gij ongestoord.

 

 

 

Nog versiert ge u 't hoofd met bloemen,

 

Op de zerken opgegroeid,

 

Die in tranen daar geplant zijn,

 

Die met tranen zijn besproeid;

 

En gij weet niet, dat ook welligt

 

Daar, waar thans uw speelplaats is,

 

Spoedig de oudertranen stroomen

 

Om uw vroeg en droef gemis.

 

 

 

Zaalge tijd, die tijd der onschuld,

 

Als geen smart de vreugd verstoort;

 

Als het oor slechts blijde zangen,

 

En geen' droeven klaagtoon hoort;

 

Als de wereld, in haar volheid,

 

Ons slechts weelde en wellust biedt,

 

En ons hart nog onbekend laat

 

Met haar zorgen en verdriet!

 

 

 

Lieve kleinen! speelt dan vrolijk!

 

Dra toch is uw kindschheid uit,

[p. 198]

 

En gij wordt in uw genoegens

 

Op het onverwachtst gestuit.

 

Daar, waar thans uw zangen ruischen,

 

Waar gij 't feestlied klinken doet,

 

Daar, daar stroomt, God weet hoe spoedig!

 

Welligt ook uw tranenvloed.

 

 

 

Doch dit hindre niet uw spelen!

 

Danst dan vrolijk, lustig voort;

 

Wilt het heil volop genieten,

 

Dat der kindschheid toebehoort!

 

Zingt vrij op de koude zerken;

 

Laat dit niet uw vreugd beperken!

 

Van de wieg toch ligt het graf

 

Slechts eene enkle handbreed af.

 

 

 

Amsterdam.

 

F. Wijsman.