ze geen enkele vergoeding ontvangen. De werkelijkheid is soms weerbarstig. Mysa is erg afhankelijk van wereldwijde sponsoring, vooral vanuit Noorwegen, en heeft geen eigen inkomstenbron of vermogen.
De droom van Bob Munro heeft nog meer kanten.
Zo heeft hij een vooraanstaande plaats ingeruimd voor de positie van de vrouw. Het is algemeen bekend dat vrouwen het leven aldaar bepalen: zij zijn de harde werkers, voeden de kinderen op en beheren het weinige geld. Mysa zou slechts op één been lopen als er geen vrouwen bij werden betrokken. Dat geldt zowel voor de top van de organisatie als voor de dames- en meisjesteams en de coaches. En Bob trekt de lijn door en voorziet dat een toekomstige president uit een sloppenwijk kan komen. Hij grapt dan graag als hij daarover aan officiële personen zijn ideeën vertelt: ‘And she will do a very good job’.
Om verder gestalte te geven aan zijn droom wil Bob Munro in elke wijk een bibliotheek laten bouwen. De eerste in deze serie is klaar en staat in Githurai. Naast het hoofdkwartier in Komarock is die het tweede eigen Mysagebouw en is tot stand gekomen op initiatief van de Nijmeegse voetbalclub Union, dat via de stichting Union-meer-dan-voetbal gelden verwierf van particulieren, een schoolactie en Groesbeekse sportgala's en een verdubbeling ervan ontving van de NCDO (Nationale Commissie voor Internationale Samenwerking en Duurzame Ontwikkeling). Het Mysagebouw dient als bibliotheek, informatiecentrum, studiehuis en culturele werkplaats en de regionale bevolking is er maar wat trots op.
Mysa is een megaproject dat alom in de wereld indruk heeft gemaakt, maar het blijft mensenwerk. Niet iedereen is tevreden, maar het frappante is dat de afhakers op kleine schaal met dezelfde ideeën werken en identieke doelen nastreven, met als kern de koppeling van sport en dienstverlening.
De jonge mensen die naar buitenlandse toernooien gaan (bv. in Nederland) en internationale wedstrijden spelen, hebben hun droom dankzij Mysa waargemaakt en worden in hun gemeenschap zeer gerespecteerd. Bob laat ze spelen en stoeien met de steeds verjongende organisatie, houdt contacten met de wereldgemeenschap warm en rapporteert voortdurend aan de Verenigde Naties.
Internationaal oogst het project bijna de hoogste lof. Veel onderscheidingen zijn Mysa ten deel gevallen (o.a. de Prins Clausprijs) en enkele jaren geleden was deze jeugdorganisatie genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. Menig Afrikaans land heeft de formule overgenomen.
Voor veel Afrikanen, met name in de sloppenwijken, is het leven keihard. Voor hen rest vaak niets anders dan dromen van en bidden voor een beter leven. Volgens Bob Munro is hun enige ‘schuld’ het feit dat ze op deze plaats geboren zijn, al het andere overkomt hen. Hij is nadrukkelijk hun leven binnengewandeld en heeft dat bijna met zijn leven moeten bekopen; de politie heeft hem en zijn gezin net op tijd kunnen ontzetten bij een aanslag op hun huis.
Auteursrechtelijk beschermd