Streven. Jaargang 4

Professor Gustaaf Verriest † 16 Januari 1951

Gustaaf Verriest werd in 1880 geboren in de stad die vrijwel geheel zijn leven het terrein van zijn arbeid zou zijn: Leuven.

Reeds gedurende zijn collegejaren openbaarde zich zijn liefde voor de wetenschap, maar ook zijn belangstelling voor alle vormen van cultuur. Aan de Leuvense Universiteit studeerde hij eerst in de biologie, later ging hij over naar de ingenieursopleiding en in beide faculteiten legde hij schitterende examens af.

Verriest behaalde het doctoraat in de wis- en natuurkunde en alhoewel hij in de eerste plaats ingenieur was, behield hij steeds een grote voorliefde voor de zuivere wiskunde. Deze wetenschap zal dan ook het grootste gedeelte van zijn leven in beslag nemen.

Niemand zal het verwonderen, dat deze zeer begaafde leerling, gevormd door meesters als Baron Charles de la Vallée-Poussin, Minkowski, Klein, Hilbert, Poincaré en Darboux, zich een grote naam verwierf in het oplossen van de moeilijkste wiskundige problemen.

Eenmaal hoogleraar aan de Leuvense Alma Mater, verschijnen er verschillende belangrijke bijdragen van zijn hand: een studie over de theorie van Galois, over de ideaaltheorie, over de niet-Euclidische meetkunde. Tot de beoefening van deze takken der wiskunde in België heeft Verriest de eerste stoot gegeven. Met zijn buitengewoon scherpe geest slaagde hij er in, deze uiterst moeilijke wetenschappen zó helder voor te stellen aan zijn studenten, dat de meesten gaarne bekennen dat de cursussen van Professor Verriest voor hen een openbaring zijn geweest.

Maar niet alleen voor de zeldzame

[p. 93]

beoefenaars van de zuivere wiskunde deed hij eersterangs werk. Twintig jaar geleden verscheen Leçons de Mathématiques générales, een standaardwerk voor allen die op de hoogte wensen te komen van de differentiaal- en integraalrekening zonder de candidatuur in de wiskunde te volgen. Het is een boek dat, alhoewel gericht op de praktijk, toch streng wiskundig is opgebouwd.

Vulgarisatiewerkjes, zoals Vier Voordrachten over Wiskunde spraken een nog ruimer publiek aan en werden dan ook zeer geapprecieerd.

Dit alles zou reeds volstaan om een mensenleven te vullen. Prof. Verriest meende echter dat hij hiermee zijn taak nog niet had volbracht. De neef van Hugo Verriest voelde zich verplicht om mede te werken aan de vervlaamsing van de Leuvense Hogeschool in 1931.

Zijn doel was de vorming van een Vlaamse katholieke intellectuele elite. Dit was wel het voornaamste streven van zijn leven; eerst als lid van de Vlaamse leergangen te Leuven, later als secretaris van het consultatief Comité voor de Vervlaamsing van de Universiteit, tenslotte als stichter van de Vereniging der Vlaamse Professoren.

Deze wiskundige, die bovendien een waar humanist was: die de meeste Europese talen kon lezen en spreken, die op geen enkel gebied van wetenschap, kunst of literatuur een vreemdeling was, die ook bovenal een groot Vlaming was, verdient onze warme bewondering en eerbiedige hulde.

God schenke hem de eeuwige rust. F. Bertiau, Assistent aan de Universiteit van Leuven.