Streven. Jaargang 3

[p. 384]

Maria strijdt in de wereld
door dr L. van Delft

WE mogen Dr de Goeij dankbaar zijn, dat hij in het Mei-nummer van dit tijdschrift ons zo duidelijk het verband heeft uiteengezet tussen de verschijningen van O.L. Vrouw in de negentiende en twintigste eeuw, tussen de miraculeuse medaille en Lourdes, La Salette en Fatima. Terecht vraagt de schrijver zich af, of deze openbaring van Maria, als de Vrouw, die zelfhandelend optreedt om de kop van de slang te verpletteren, niet betekent, dat het tijdperk van Maria's Rijk is aangebroken, waarin Zij volgens de H. Grignon de Montfort zal heersen totdat Haar Zoon zich tenslotte op de wolken zal openbaren. Wanneer wij deze uiteenzetting van Dr de Goeij echter lezen, vragen wij ons onwillekeurig af, waarom deze boodschap van Maria voor ons nog altijd zo weinig betekent. Bouwen wij in Nederland feitelijk niet méér op onze vele Katholieke organisaties dan op de weg van gebed, offer en boete, welke Maria ons gewezen heeft? Hoe komt het toch, dat zo weinige priesters er op uit zijn om de toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria levendig te houden onder de mensen en de eerste Zaterdag naast de eerste Vrijdag te doen vieren? Is het niet, alsof wij juist op het ogenblik van de beslissende strijd met lamheid zijn geslagen?

Toch is er ongetwijfeld alle reden om optimistisch te zijn, ook al mogen wij thans misschien meer dan ooit het schrijnende tekort voelen van het menselijk element in de Kerk. Immers juist het feit, dat velen dit tekort beginnen te voelen, is zo uitermate bemoedigend en wij kunnen er zeker van zijn, dat onze Vader in de Hemel ons worstelen met de erfenis van vele voorgeslachten met niet minder welgevallen gadeslaat dan het vlotte werk van Christenen in een tijd, dat alles schijnt mee te lopen. Wij leven zeker reeds in de schaduw van komende, grote gebeurtenissen. God verlangt slechts van ons, dat we ons niet laten ontmoedigen, doch taai blijven doorzetten, opdat Hij des te overvloediger en des te sneller Zijn Genade kan geven.

Vooral hierom mogen wij misschien een kleine aanvulling geven op de prachtige uiteenzetting van Dr de Goeij. Bij de verschijningen van Parijs in 1830, La Salette in 1946, Lourdes in 1858 en Fatima in 1917 sluiten niet alleen nog verschillende andere verschijningen aan zoals de beide in België en die in de Carmel van Lipa (Philippijnen) in 1948,

[p. 385]

waar O.L. Vrouw uitdrukkelijk verwees naar Fatima, maar ook een gebeurtenis van geheel andere aard te Dublin op 7 September 1921. De gevolgen van deze laatste gebeurtenis zijn menselijkerwijze gesproken zo onbegrijpelijk en geweldig over de gehele wereld, dat we ook hierin duidelijk de hand van onze Hemelse Moeder erkennen. Zonder te vermoeden een actie te beginnen van wereldomvattende betekenis, deed iemand in de Ierse hoofdstad het voorstel om eens een avond met een klein groepje bijeen te komen teneinde samen te overwegen, hoe men God het best bemind zou kunnen maken in de wereld. Men dacht er onmiddellijk aan, dat men zich het best kon stellen onder de leiding van Gods Moeder en daarom plaatste men op de tafel, waaromheen men zou vergaderen. Haar beeld, overeenkomstig het model van de miraculeuse medaille, te midden van bloemen en kaarsen. Ook begon men niet onmiddellijk met de bespreking, doch men knielde eerst samen neer rondom Maria om de komst af te smeken van de H. Geest en vervolgens de rozenkrans te bidden. Dit eenvoudige initiatief leidde tot de oprichting van het Legio Mariae op 7 September 1921, toen de eerste Vespers het feest van Haar Geboorte hadden ingezet, en wel in Myra House, Francisstreet. Nooit hebben de eenvoudige initiatiefnemers kunnen dromen, dat in zulke korte tijd dit Legioen zijn vertakkingen zou hebben over de gehele wereld. Nooit hadden zij kunnen denken, dat zelfs pas bekeerde negers in het Legioen voortreffelijke lekenapostelen zouden blijken te zijn of dat in streken, waar de Christenen vervolgd werden en verbijstering en angst zich hadden meester gemaakt zowel van priesters als van leken, de komst van het Legioen in verbazend korte tijd het Pinkstervuur zou ontsteken en lafheid in heldenmoed zou doen verkeren.

Wij kennen talloze congressen en meetings, massale bedevaarten en radio-uitzendingen, waarin de aanwezigen of toehoorders tot enthousiasme voor Christus' strijd worden opgewekt, doch de grote moeilijkheid blijkt steeds deze strijd in ons dagelijks leven te concretiseren. Velen zouden zich gaarne inzetten, maar vinden niet de weg, welke zij zouden kunnen bewandelen. Ook priesters worstelen dikwijls met het probleem, hoe de leken in te schakelen in het Apostolaatswerk. Het is genoegzaam bekend, dat de Katholieke organisaties nog lang niet gebracht hebben, wat men er van verwacht had. Invoering van het Maria Legioen blijkt in dergelijke gevallen steeds dé uitkomst te zijn. De weg, welke Maria ons hierin gewezen heeft voor de strijd tegen de slang, is in zijn natuurlijke eenvoud zó verrassend goed, spreekt zó onmiddellijk tot het hart van de moderne mens, die zich wil inzetten voor Christus, dat hij zich geen betere vorm van lekenapostolaat meer

[p. 386]

kan voorstellen. De uitwerking van het samen bidden en strijden, samen met Maria, wier beeltenis in elke vergadering dezelfde ereplaats inneemt als de eerste maal in Dublin, is dan ook verbluffend, in de eerste plaats wel voor de legionair zelf. Hoe dikwijls kan men niet vernemen: 'Vóórdat ik bij het Legioen kwam was ik Katholiek, maar helemaal niets bijzonders, maar nu....' Er zullen dan ook weinig organisaties zijn, waarin de leden zo met hart en ziel medewerken, als in het Legioen van Maria. Het laaien van het oude Pinkstervuur is in alle landen, waar het Legioen zich verspreid heeft, het kenmerk, dat het in zich mede draagt.

Hoewel het Legioen een internationale organisatie is met een strenge discipline, weet het zich toch zeer soepel in te passen in plaatselijke omstandigheden en blijft het in zijn werk volkomen ondergeschikt aan de plaatselijke Ordinarius en aan de Pastoor van de Parochie. Het streeft er overal naar de opdracht, welke Maria ons in Haar verschijningen gegeven heeft, uit te voeren. Zo beijvert het zich bv. sterk voor de verspreiding van de miraculeuse medaille. Naar het voorbeeld van Théodore Bussières, die deze medaille gaf aan de Israëliet Alphons Ratisbonne, aarzelen de legionairen niet haar te verstrekken aan hen, voor wier bekering zij zich inzetten. En gelijk Ratisbonne op 20 Januari 1842 op wonderbare wijze door Maria voor de Kerk werd gewonnen, zo ervaren ook de legionairen meermalen de macht van hun Koningin, waar menselijke kracht te kort schiet, zodat zij zich nog te meer instrumenten weten in Haar handen en géén moeilijkheid hun te groot lijkt.

Ook in Nederland heeft het Legioen zijn intrede gedaan, zij het dan ook op kleinere schaal dan in vele andere landen. Misschien is hier wel de oorzaak van, dat ons Katholieke leven reeds lijdt aan een overvloed van organisaties. Toch is het Legioen ook bij ons zeker op zijn plaats, want onze acties missen nog maar al te vaak de religieuse bewogenheid en zijn nog verre van volmaakt. Moge God aan het moeizame begin dan ook Zijn rijke Zegen schenken.