Strijt van Roncevale
(1902)–Anoniem Strijt van Roncevale–
Auteursrecht onbekendHoe die coninck Marcelijs selve met alle sijnder machte op die kerstenen quam, ende hoe dat der kerstenen ghetal doen seere ghemindert wert ende bij nae al verslaghen. | |
[pagina 41]
| |
ALs desen strijt ende battalie aldus geschiet was ende dat Marcelijs dien wreede Sarazijn sijn volc so seer beschadicht sach vanden kerstenen die doch een cleyn menichte waren so dede hi blasen alle sijn trompetten ende basunen om sijn volc te gereyden ende op die kerstenen te brenghen. Hi wapende hem selve met alle die meeste heren die bi hem waren ende quam na der kerstenen scaren toe gheronnen wel met .lxxx. dusent heydenen want hi nam alle die macht met hem die hij nemen dorste sonder dat sijn logisen bewaert bleven ende swoere dat hi niet wederkeeren en soude hi en hadde al die vangaerde verslagen ende ter neder ghetogen. Onder alle sijn volc so wasser een seer overmoedich heidens prince wter maten boven alle die ander groot ende sterck die gheheeten was Albuna ende droech eenen standaert van coninc Marcelijs om sijn grote stercheyt. Als hem die edel fransche bisscop so hoveerdelijc boven al dye ander groot comen sach so dachte hi in hem selven dat hi sijn grote hoverdie ter neder vellen woude. Dese bisscop was wel bekent met bisscop Tulpijn, om dat hi so vrome was so segghen eenige dat hi selve Tulpijn was een vanden .xij. ghenoten. Maer dat en was niet, want Tulpijn ende die hertoge van Bayvier waren met coninc Kaerle ende niet opten Roncevale so die hystorie hier na verclaren sal. Dese voerseyde bisscop hadde een peert grijs van hayre daer hi seer ridderlijc op sat die lancie ghevelt hebbende den schilt mannelijc metten cruce Gods voer hem houdende. Hi stack sijn peert met sporen ende reedt den voerseyden Sarazijn Albuna doer den schilt int lijf dat hi doot ter aerden viel waer af die heydenen seer tonvreden waren, haren standaert lach onder die voet. Die selve bisscop sloech daer na noch vier ander sarazijnsce ridders vanden peerde metten trenchoene eer hi sijn sweert wt | |
[pagina 42]
| |
track. O vroem herte vol couragien, o onverwinnelike sinnen eens gheesteliken prelaets, o ghetrouwe kersten, o vrome ridder Gods, o manlijc pilaer der heyliger kercken die metten sweerde so veel wonders bedreef dat die wreede Sarasinen die plaetse van daer moesten rumen haers ondancx. Och hoe mocht God ghedogen dat die vrome ridder verslaghen wert nader hant inden selven anxteliken strijt so die historie hier na verclaren sal. Als hi zijn sweert in die hant hadde riep hi luyde met groten moede Monioye Monioye. Daer quam een fel Sarazijn machtich ende sterck wel ghewapent roepende lude Affriken Affriken na hem gheronnen dien hi cloofde vanden hoofde totten sadel toe, hij sloech daer na noch vijf ander Sarasinen doot ende dede so veel feyten van wapenen dat gheen Sarasijn hem ghenaken en dorste hoe stout dat hi was. Rolant aensiende zijn manlike feyten sprac tot sinen gheselle. Olivier wat dunct u van desen vromen kersteliken prelaet den bisscop. En can hi niet wel Sarasinen vellen. Och hoe manlijc sloech hi dien wreeden Sarazijn die des conincx Marcelijs standaert so hooveerdelijck vuerde hoe spaude hi dien fellen Sarazijn die so wel gewapent was, wat dunct u en is hi niet wel weerdich te voeren den ridderliken naem. O alle ghi edel kersten ridders laet ons nu hem na volgen ende op dese wreede Gods vianden manlijc met couragyen in lopen sonder eenich achterdencken. Mettien riep hij lude Monioye
Den fellen Sarasinen te vernoye.
Daer quamen alle die kerstenen gheloopen toe
Dier niet meer en was dan twee hondert doe
Vanden kerstenen dat is warachtich.
Niet stercker en was alle die vangaerde machtich.
| |
[pagina 43]
| |
Maer nochtans waren si stout encle coene
Dwelck hem wel stont te doene.
Oeck hadden si vernomen wel
Der wreeder Sarasinen opstel
Dwelck hemlieden aent lijf was bekant
Daer roerde elckerlijck sijn hant
Dat hem God die almoghende heere
Moeste loonen ymmermeere.
Olivier ende die grave Rolant
Vochten beyde met ghewilligher hant
Ende die vrome bisschop van daden fijn
Dwelck den heydenen was aen schijn
Sij sloeghen daer menighen thooft of
Dat deden si om prijs ende lof.
Doen riepen die onghevallige Sarasinen.
Helpt Mameth ende Appollo wter pinen
Wij sijn verladen in dese aerde
Coninck Kaerle met sinen grisen baerde
Die heeft Romen ghedwonghen
Ende alle die valsche tonghen
Calabren ende Poelgien mede
Metter Fransoysen manlijchede.
Hi heeffc oeck nu onder hem Almaengien
Nu soe wilt hi hebben Spaengien
Ons is veel beter laten wi ons slaen
Dan hem te wesen onderdaen
Daer om hout dat velt edel paijen
Ons en staet nu hier niet te vlijen
Want hadden wij desen Rolande doot
Soe waer verwonnen onsen noot.
Dese bisschop ende dese stercke Olivier
Sullen hem vercoopen dier
| |
[pagina 44]
| |
Maer mochten wijse hier verslaen
Soe waer Kaerls machte seer ghedaen.
Dit verhoorde die stoute Rolant
Die van deser talen verbolgen was te hant
Olivier die bisschop ende die ander kerstenen fijn
Deden haer crachte den fellen payenen aen schijn
Ende sloeghen doot in corter wijle
Eer datmen ghinge een cleyne myle
Meer dan twee hondert bi ghetale
Vanden alder hoochsten wt des conincx sale.
Rolant ende die voersienighe ridder Olivier
Sij waren beyde van herten fier
Elck hadde in sijn hant een scherp snijdende sweert
Die menich merck waren weert
Deene hiet Antecleer dat ander Duerendale
Sij waren ghetempert van finen stale
Niemant en mochtse wederstaen
Die sij daer mede conden gheslaen.
Rolant die grave hooghe van moede
Was seer besprenget metten sarazijnschen bloede.
Dit siende Olivier sprack al te hant.
[O God almachtich wat ridder is Rolant]
Ick wane men sijns ghelike niet vinden en mochte
Al waert datmen alle die werelt doersochte.
Och wat gheselschap van ons beyden
Sal cortelinghe lacen moeten scheyden.
Coninck Kaerle onse heere
Verliest nu ymmermeere
Dat weet ick wel ghewarichlijcke
Dwelck hi beclagen mach, ende alle kerstenrijeke.
God gonne ons dat elck goet man
Die Gode bemint ende dienen can
| |
[pagina 45]
| |
Voer ons bidde dat wij hemelrijcke
Moghen ghewinnen eewichlijcke.
Doen stack hi met sporen sijn peert te hant
Ende quam daer te hulpen den grave Rolant
In dien grooten noot daer hi in was.
God moet hem loonen das.
Ende alsoe gheringhe als si vernamen
Dat si daer bi malcanderen quamen
Elckerlijck daer den anderen badt
Niet te scheyden tot op die stadt.
Sij beloefdent gheerne wat souden si el
Mallick gheloofde den anderen wel.
Doen mochtmen daer sien
Van twee ridderen mandaet gheschien
Die van eenighe ridderen gheschien mochte.
Die edel bisschop vacht
Met hooghen moede met groter cracht
Datmen dies ghelijc niet en mocht vollesten.
Aldus vertellen ons die gesten
Dat sijer versloeghen vijf duysent
In vier scharen al metter hant.
Die vijfste schare wert hem te swaer
Dat segghe ick u over waer
Sij sloeghen so vele der kerstijn
Dattet hem onsaechte wert in schijn.
Soe datter niet meer dan .xl. en bleven
Die van daer ontdroeghen dat leven
Die si niet ghedooden en mochten.
Want si den Sarasinen so dier vercochten
Haer liden ende haer leven
Eer si daer doot bleven.
|
|