Strijt van Roncevale
(1902)–Anoniem Strijt van Roncevale–
Auteursrecht onbekend
[pagina 46]
| |
Hoe die grave Rolant sinen gheselle Olivier vraghede oft hi den horen blasen wilde op dat hem Kaerle die keyser te hulpen quame. Ende hoe hem Olivier niet consenteren en woude dat hij den horen blies, seggende dattet te spade ware.
DIe edel grave Rolant vernam herde schiere
Der groter scaden ende riep Oliviere.
O soete gheselle ende ghetrouwe
Hier is gheschiet groot iammer ende rouwe
Dwelck kerstenrijck beclaghen mach
Van nu tot den doemsdach
Want het is te aensiene iammer groot
Van desen die hier dus deerlijck liggen doot.
Doen sprack Rolant openbare.
Ay oft Kaerle die keyser nu hier ware.
Hi soude ons so heerliken wreken
Datmen langhe tijt daer af soude spreken.
Olivier gheselle wijs van sinnen
Wat willen wij nu beghinnen
Hoe mochten wij Kaerlen doen verstaen
Dattet ons qualiken is vergaen
Wat dunct u wil ick nu blasen den olifant.
Olivier antwoerde hem te hant.
Rolant ghi sout dies hebben oneere
En ghewaecht dies nemmermeere
Want het soude u ghewarichlijcke
Verweten worden van alle Vranckerijcke.
Het soude hem schamen u gheslachte
Quaem dese meere in u ghedachte
Dat u dien lachter waer gheschiet.
Als ick u dat badt doen en dedijt niet.
Ghi seyt het waer eerst te tijde
| |
[pagina 47]
| |
Alsmen ware in den strijde
Bloedich gheworden van der scouderen totter hant
Maer lacen Rolant nu is Karels machte gheschant.
Ay lieve gheselle sprack die grave Rolant
Laet mi nu doch blasen den olifant.
Ick segt u hier wel te voren
Kaerle die keyser salt lichtelijck horen.
Neen ghi niet bi minen rade, laet varen.
Doen icx u badt gaft u onmare
Rolant haddijt doen ghedaen
Soe waer onsen wille voort ghegaen
Maer ick segt u hier te voren
Eest dat ghi blaest uwen horen
Ende mi noch die fortuyne mach gheschien
Dat ick mijnder suster mach sien
Ick sweere u dat met eede stijf
Nemmermeer en wort si u wijf.
Als Rolant dese tale vernam
Sprack hi, Olivier gheselle sidij gram.
O Rolant ghi hebt ghedaen
Dat die heydenen sijn te boven ghegaen
Want te grooten wille van overmoede
Sietmen selden comen te goede
Men en sal sottelijck niet beghinnen
Te striden, maer wijsselijc ende met sinnen.
Dese edel ridders moeten hier alle sterven
Bi uwer pruesheyt ende bederven.
Kaerle die coninck onse heere
Heeft nu verloren ymmermeere
Van ons allen hulpe ende raet.
Dat heeft ghedaen u groote overdaet
Hadt ghi minen raet ghenomen
| |
[pagina 48]
| |
Coninck Kaerle waer ons te hulpen ghecomen
Ende onsen wille waer voort ghegaen
Die Sarasinen waren tonder ghedaen
Ende wij hadden wel in dit pongijs
Ghevanghen haren coninck Marcelijs.
O Rolant Rolant uwe stoutheyt moeten wij becoopen
Niet dat wij willen ontriden oft ontloopen
Hier en heeft dies niemant ghere.
Wij willen alle vromelijck in die were.
Wij moeten alle lacen die doot verkiesen
Vranckerijck zal nu veel verliesen
Ende een schoon gheselschap van veel ridders goet
Dat heeft ghedaen Rolant uwen overmoet.
Die goede bisschop heeft dit ghehoert
Van hem beyden het discoordelijck woert.
Ter stont hi derwaerts met haesten reedt
Want sulcken tale om hooren was hem leedt
Ende hi began daer te castien
Olivier den ridder vrije
Ende badt hem doer Gods eere
Dat hi des en vermaende nemmermeere
Maer dat hi Rolande verdroeghe
Ende groote slaghen sloeghe
Wij sullen sprack hi onlanghe leven
Dese werelt moeten wij lacen begheven
Och wij moghen wel blidelijck sterven
Want wij sullen Gods hemelrijck verwerven
Ons en helpt dat blasen niet
Datter ons eenich goet af gheschiet
Oeck eest te spade nu begonnen.
Want eer wij den keyser hier ghewonnen
Ende alle der edelre kersten cracht
| |
[pagina 49]
| |
Het soude wesen doncker nacht.
Nochtans meyne ick wel sonder waen
Dattet goet waer ghedaen
Want Kaerle soude ons te hulpen comen
Als hi den horen heeft vernomen
Ende hi sal ons so heerliken wreken
Datmen daer langhen tijt af sal spreken
Ende dat die heydenen niet en sullen keeren
Dat sal hi Gode ende ons doen ter eeren.
Hi sal deerliken vinden versleghen
Aan heyden aen velden ende aen weghen
Ende hi sal ons iammerlijck beclaghen
Ende cierlijck ter kercken doen draghen
Dat ons wolf noch beeste in gheender stont
En verslinde in haren mont.
|
|