Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

[p. 218]

Levertje.

DIt zel ik leveren, al zou het mijn berouwen.

'k Zag laatst een zeker snaak van zijn wijf aftouwen;

Hy, om de slagen van zijn Giertje te ontgaan,
Sloop weg gelijk een dief, en liet ons beyde staan.
Het wijf hiel noch niet op met roepen en met schelden,
Jou bok, jou guit, jou dief; ik zelje dat vergelden.
Maar hy (dien armen bloedt) die bleef den gantschen nacht
Op zolder; sloot het luik, daar hy zijn tijd doorbracht.

Al te goet is quaadt.

Niet te quaadt is goet.