Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

[p. 144]

Hulp, en ondankbaarheidt.

Toon: Courante Messieurs., &c.

IK vondt mijn waarde Zilvia eens rusten,

Onder 't schauw van d'Elzen, voor de zon;

Daar ik mijn lusten’ opgetoogen von.
Zy was heel vast in slaap geraakt;
Mijn geest wierdt heel (haar zo te zien) vermaakt.
Ik vondt my gans vernoegt en bly.
'k Zeeg neêr, in 't gras, aan haare zy.

2 Haar wangen gloeiden als twee varze roozen;

'k Had 'er strakx te vooren een geplukt,
En door 't schoon bloozen’ haar de struik ontrukt:
Maar dees verloor terstondt de kleur,

[p. 145]

 

(Mijn lief aanziende) en met een haar geur.

 

Haar voor-hooft scheen des liefdens troon;

 

Haar hairen als een goude kroon.

 

3 Ik zag 't beweegen van haar zoete lippen,

 

Waar na d'adem ('k zeg de zoetste geur)

 

Zacht aanquam slippen’ en daar speelden deur.

 

O! Goôn, hoe was mijn ziel vervoert;

 

'k Was even als een beeldt, dat zich niet roert.

 

't Koraal haars lipjens dooden my,

 

En brachten m' in een slaverny.

 

4 Daar op quam strakx een honing - dief gevlogen,

 

Die zich zetten op het schoon robijn;

 

En heeft gezoogen’ (o! het was m'een pijn)

 

De Nectar-dauw haars zoete mondt;

 

Die hy veel beter als de bloemen vondt.

 

Ik sloeg hem op. hy vlucht' ook dra;

[p. 146]

 

Maar quetst, en laat den angel na.

 

5 Zilvi ontwaakte wat voor snoode parten

 

(Harder, zeyze) hebt ghy my gedaan?

 

Ik voel iets smarten’ ach! wat gaat my aan?

 

Ey! Harder, help, ô! wat een smert;

 

De pijn die gaat my, oey! tot aan mijn hert.

 

Voort, haastje: want ik ben in pijn.

 

Geneest my; 'k zal dan uwe zijn.

 

6 Hier op geboodt de liefd' mijn haar te kuszen.

 

'k Zoog den angel weeder uit haar mondt.

 

'k Vond ondertuszen’ dat ik was gewondt.

 

Ik riep; maar niemandt gaf gehoor,

 

Tot ik, van ondult, schier mijn geest verloor.

 

Zilvi ging weg. ik bleef alleen,

 

Verzelt met zuchten en gesteen.

 

 

 

P.N.