Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

[p. 139]

d'Ongenoegde Trijn.

Toon: Ey! lieve luitjes blijft wat staan, &c.

NU lustig, jongens, komt by een,

Zingt vrolijk met gelag;

Hoe dat Trijn mal-mondts lest, t'onvreên,
Haar leet brocht aan den dag:
Om dat haar lust niet was geboet,
Met 't geen zy achte zuiker-zoet;
Waar door haar graacht' een middel zocht;
Die haar geen voedtzel brocht.

[p. 140]

 

2 Dit speet die pry. zy was ontstelt;

 

Wie weet hoe lang daar na!

 

Met vreugden heeft zy 't staâg vertelt.

 

Haar teekens sloeg ik ga.

 

Het kittelden haar in haar hart;

 

Maar 't niet gedaan, dat was haar smart:

 

Haar ongenoegt, door dwang van leet,

 

Gaf swijgende bescheet.

 

3 't Gezicht, in 't hooft, vloog heen en weêr,

 

En glinsterden als vier:

 

Als zy iets sprak van haar begeer,

 

Toonden zy Venus zier.

 

Haar weezen klapten het bezit;

 

Al hoe wel zy het rechte wit

 

Verloochende; bleek uit 'er reên,

 

Datze voor ja zey neen.

[p. 141]

 

4 tZa, lustig jongens, vlecht een krans,

 

En strengelt handt aan handt;

 

Neemt Truitje in je ronde-dans;

 

En zingt dan, zonder schandt,

 

De vuile-bruidt: want ghyze hebt;

 

Wiens tong, uit goet doen, is verlebt:

 

Die altijdt om een ander spreekt,

 

't Geen aan haar zelfs ontbreekt.

 

 

 

Dat 's lebbig.